Landafræði og saga trompa stjórnmál

Á síðustu 100 árum eru öll ríki á meginlandi Evrópu búin að gera innrás í nágrannaríki, orðið fyrir innrás eða byltingu - oft var allt þrennt hlutskipti Evrópuríkis á meginlandinu. Í því ljósi er skiljanlegt fylgi við yfirþjóðlegar stofnanir, eins og Evrópusambandið, á meginlandinu.

Bretaland á hinn bóginn er eyja sem varð síðast fyrir innrás fyrir þúsund árum, í lok víkingaaldar þegar afkomendur Göngu-Hrólfs í Normandí gerðust herrar Englands undir forystu Vilhjálms sigurvegara.

Bretar líta á meginland Evrópu sem uppsprettu ásækins valdboðs, fyrst konungar Spánar og Frakklands síðar Napoleón, þá Hitler og núna Evrópusambandið.

Á þess leið er greining dálkahöfundarins Bruce Andersson á stöðu Bretlands í Evrópusambandinu. Greiningin er ein af mörgum sem útskýrir það sem margir telja óhjákvæmilegt; að Bretland sé á leiðinni úr Evrópusambandinu.

Ef Bretland á litla samleið með Evrópusambandinu sökum landafræði og sögu þá er Ísland enn fjær því að eiga erindi inn í félagsskap meginlandsríkjanna.

ESB-Össur verður Kínasinni

Össur Skarphéðinsson hratt ótímabærri ESB-umsókn úr vör í utanríkisráðherratíð sinni. Jafnframt hélt hann áfram vinnu við gerð fríverslunarsamnings við Kína. ESB-aðild og fríverslun við Kína er mótsögn sökum þess að Evrópusambandið sér um fríverslunarsamninga fyrir hönd aðildarríkja sinna.

Ef Ísland yrði aðili að Evrópusambandinu yrði að segja upp fríverslunarsamningi við Kína. En sé mark takandi á fyrrum utanríkisráherra er ESB-umsóknin dauð og grafin. Össur er búinn að gefa ESB-aðild upp á bátinn og mærir Kína í bak og fyrir.

Mannréttindasinnum í Samfylkingunni hlýtur að vera skemmt.