Napoleón og Evrópa nútímans

Napoleón er maðurinn sem klauf Miðalda-Evrópu frá Þjóðríkja-Evrópu. Franska byltingin 1789 var uppgjör við samfélagsskipan miðalda með lögstéttum og einveldi. Án Napoleóns gæti gagnbylting aðals og konungssinna hafa undið ofan af byltingunni.

Napoleón rændi völdum og tryggði framgang byltingarinnar. Hann fléttaði hugmyndafræði upplýsingarinnar inn í franska útþenslustefnu sem reis hvað hæst í ofmetnaði með innrásinni í Rússland og lauk með tárum í Waterloo.

Franskir yfirburðir urðu Þjóðverjum hvatning. Ungur Prússi, Carl von Clausewitz, skrifaði handbók um stríð, byggða á hervirkjum Napoleóns. Lífsseigasta setning bókarinnar: ,,stríð er pólitík með öðrum úrræðum". Á þeim grunni stofnuðu Þjóðverjar til ríkisheildar hálfri öld eftir dauða lágvaxna Korsíkumannsins.

Og rétt eins og stríð má nota til að setja saman ríki er hægt að búta þjóðríki í sundur með sömu úrræðum. Lágvaxinn Rússi er einmitt að því í Úkraínu um þessar mundir.

 

Napoleon aftur til Elbu

12,9%-flokkurinn og metnaðarleysi vinstrimanna

Í taugaáfalli eftir hrun kaus þjóðin, eða tæp 30 prósent þjóðarinnar, Samfylkinguna. Eftir fjögur ár með Samfylkingu í stjórnarráðinu sá þjóðin að sér og skaut flokkinn niður í 12,9 prósent fylgi.

Samfylkingin er bandalag hrokafullra einstaklinga og smáhópa sem telja sig vita betur en þjóðin - enda fór ESB-umsókn Samfylkingar til Brussel án þjóðaratkvæðagreiðslu. Yfirgengilegur hroki þessa fólks kemur fram í því að þeir heimta þjóðaratkvæðagreiðslu um afturköllun á umboðslausu umsókninni frá 16. júlí 2009.

Einar Kárason segir Samfylkinguna valkost við Sjálfstæðisflokkinn. Einu sinni áttu vinstrimenn sér stærri draum en að vera jaðarsport stjórnmálanna.

Lögreglan dregin inn í pólitískan hráskinnaleik

Svokallað lekamál er að stærstum hluta tilbúningur, kokkaður upp aðgerðarsinnum á DV og borinn fram af vinstrimönnum til að klekkja á Hönnu Birnu Kristjánsdóttur innanríkisráðherra. Tilbúningurinn fékk vængi þegar saksóknarinn í landsdómsmálinu, sem starfaði í þágu pólitískra ofsókna ríkisstjórnar Jóhönnu Sig., vísaði málinu til lögreglurannsóknar.

Málið snýst um grun um vændisstarfsemi hælisleitanda. Aðgerðasinnar úr röðum vinstrimanna, Teitur Atlason bloggari á DV og frambjóðandi í prófkjöri Samfylkingar þar á meðal, finnst réttur hælisleitanda til að þagað yrði um grunsemdirnar um afbrot ríkari en réttur almennings af fá upplýsingar um grun um afbrotaferli hælisleitandans. Eins og það sé ekki nóg til af flekklausum flóttamönnum að veita hæli hér á landi að ekki þurfi að púkka upp á vafagemsa.

Fjölmiðlar birtu upplýsingar um grunsemdirnar og þá varð ,,lekamálið" til. Það er hallærislega hálfvitalegt, en vel í anda vitleysisgangs vinstrimanna, að þeir krefjast núna að blaðamenn hætti að gæta trúnaðar gagnvart heimildamönnum sínum svo að þeir geti haldið áfram að slá pólitískar keilur undir yfirskini mannúðar.

Lekamálið svokallaða er áminning um hvar óábyrgustu og verstu þættir íslenskra stjórnmála eiga heima: í Samfylkingunni.

„Fyrir neðan allar hellur og sýnir lítinn skilning“