Kynleg innræting í skólum

Innræting á sér stað í skólum landsins, frá leikskóla og upp í framhaldsskóla, undir yfirskini menntunar. Harðsnúið bandalag femínista og transaktívista kennir börnum og unglingum firrur um að hægt sé að fæðast í röngum líkama og að kyn sé ekki líkamlegt ástand karls og konu heldur spurning um hugarfar. Miðlægt orð í kennslunni er ,,kynvitund." 

Kynvitund er samsett orð, splæst saman úr kyni og vitund. Kyn er líffræðileg staðreynd sem allir hafa frá fæðingu og verður ekki breytt. Vitund þýðir meðvitund. Eitt einkenni meðvitundarinnar er að hún er ósmættanleg. Ekki er hægt að skipta meðvitundinni upp í smærri ,,vitundir." Þegar við notum orð eins og ,,trúarvitund" vísum við ekki í eitt hólf meðvitundarinnar frátekið fyrir trúmál. Orðið trúarvitund merkir trúarsannfæring. 

Helsta afurð meðvitundarinnar er hugsun. Um hugsun gildir að hún er óefnisleg, ólíkt efnislegum líkama. Af því leiðir er hugsun sem slík kynlaus. Tökum dæmi af rökhugsun. Tveir plús tveir eru fjórir, óháð kyni þess sem leggur saman.  

Merking orðsins kynvitund, ef hún er einhver, getur aðeins verið kynhugsun, hvernig hugsað er um kyn. Og þar er heldur betur margt kynlegt á ferðinni. Foreldrar á Akureyri lögðu það á sig að fara í gegnum kennsluefni í leik- og grunnskólum þar nyrðra. Óhugnaður blasti við:

fjallað um að kynlíf sé eins og upplifun í tívolíi. Þau börn sem hafa farið í tívolí er ljóst að eftir slíka skemmtiferð vilja börn þangað aftur og aftur. Samkvæmt þessu er 7-10 ára börnum bent á af fulltíða fólki, kennara í opinberu starfi, að líkja megi kynlífskönnun við tívolí. Börn eru [...] hvött eða beinlínis blekkt og nörruð inn á könnunarbraut kynlífs eins og um sé að ræða einhvern skemmtigarð. Ungum börnum er bent á sömu síðu að kanna málið betur, það geti verið skemmtilegt og stundum ógnvekjandi þegar kemur að kynlífi og kynlífsathöfnun.

Á bls. 74-75 er efasemdarfræjum bersýnilega dreift inn í sálu og sinni barna sem lesenda þegar rætt er um hvað foreldrar kölluðu þig þegar þú fæddist. Gert er lítið úr því að kynið sé annað hvort strákur eða stelpa eins og það sé möguleiki á einhverju öðru. Á bls. 77 stendur „Stundum sjá þau stóran sníp og halda að það sé typpi. Stundum sjá þau lítið typpi og halda að það sé snípur. Stundum eru þau ekki viss.” 

Á bls. 126-130 er talað um sexí og æsandi, í kynferðislegri merkingu við börn á yngra og miðstigi (7-12 ára). Reynt er að snúa út úr merkingu orðsins sem þýðir kynþokkafullur. Hver talar um kynþokkafull börn á þessum aldri nema haldinn sé barnagirnd? (feitletr. pv)

Lesendur sjá í hendi sér að kynlegu fræðin eru óboðleg börnum. Tilvitnaður texti er tekinn úr erindi eyfirskra foreldra til bæjaryfirvalda í höfuðstað Norðurlands. Um síðir er komin andstaða við innrætingu sem á ekki að líðast.

Eðlilegt er að spurt sé hvernig það gat gerst að sérviskuhugmyndir um kyn og fjölda þeirra fái samleið inn í skólakerfið með argasta klámi. Samtökin 78, regnhlífarsamtök fyrir ýmislegt misjafnt ekki við hæfi barna, fengu vinstriflokkana í lið með sér að opna skólana fyrir óhæfunni. Hægriflokkar, fyrst og fremst Sjálfstæðisflokkur, þorðu ekki að standa vaktina fyrir siðleg sjónarmið og barnavernd. Úr varð klámkennsla í nafni mannréttinda.