Tilfallandi athugasemdir

Mánudagur, 25. ágúst 2025

Kristrún skilur ekki muninn á Íslandi og Úkraínu

Úkraína var verkfæri Bandaríkjanna og ESB-Evrópu til að setja Rússland í úlfakreppu. Tilboð Nató til Úkraínu um aðild að hernaðarbandalaginu vorið 2008 hratt af stað atburðarás sem náði hápunkti með innrás Rússa í landið í febrúar 2022. Millileikur í valdaskakinu var stjórnarbylting í Kænugarði, að vestrænu undirlagi, árið 2014 og hertaka Rússa á Krímskaga í kjölfarið.

Eftir innlimun Krímskaga gaf þáverandi forseti Bandaríkjanna, Obama, út yfirlýsingu um að Rússland væri ekki stórveldi heldur staðbundin valdamiðstöð í Austur-Evrópu. Ellefu árum síðar býður Trump Pútín til Alaska og staðfestir þar með stöðu Rússlands sem stórveldis.

Munurinn á Rússlandi sem héraðsríki í Austur-Evrópu annars vegar og hins vegar Rússlandi sem stórveldi er sá að stórveldaklúbburinn starfar eftir óskráðum lögmálum um gagnkvæma virðingu aðildarríkja. Meginreglan er að eitt stórveldi ógnar ekki brýnustu öryggis- og varnarhagsmunum annars stórveldis - nema tilgangurinn sé að efna til stríðsátaka. Á dögum Sovétríkjanna reyndu þau að klekkja á Bandaríkjunum með uppsetningu eldflauga í Kastró-Kúbu. Aldrei komst heimsbyggðin nær kjarnorkustríði en einmitt i Kúbudeilunni 1962.

Trump þvær hendur sínar af Úkraínu með viðurkenningu á Rússland sem stórveldi. Eini bandamaður Úkraínu, sem vert er að nefna, er ESB-Evrópa, sem Trump telur ekki til stórvelda í hernaðarlegum skilningi heldur staðbundið héraðsríki vestast á landflæmi Evrasíu.

Úrslit Úkraínustríðsins eru ráðin, aðeins er spurning um hve stórt tapið verður Úkraínu og ESB-Evrópu. Örvænting ræður ríkjum meðal leiðtoga ESB-Evrópu (og Bretlands) sem sjá fram á sterkt Rússland á bæjarhlaðinu. Til að bæta gráu ofan á svart draga Bandaríkin jafnt og þétt úr viðbúnaði sínum í Evrópu. Áhöld er um hvort Nató-samstarfið lifi öllu lengur nema kannski að nafninu til.

Í viðtengdri frétt segir Kristrún forsætis að úrslit Úkraínustríðsins skipti Íslendinga ,,gríðarlegu máli". Nei, Kristrún, úrslit gresjustríðsins í Garðaríki hinu forna breyta sáralitlu fyrir Ísland sem liggur á miðju Norður-Atlantshafi fjarri vígaslóð í Austur-Evrópu. Fermingarstúlkan í forsætisráðuneytinu talar eins kaldastríðshaukur er missti af falli heimskommúnismans og hruni Sovétríkjanna fyrir 35 árum. Rússland er ekki á leiðinni inn í Vestur-Evrópu með skriðdreka. Pútín hefur hvorki áhuga á að standa undir öldrunarþjónustu aldurhniginna Evrópubúa né stemma stigu við innflæði múslíma í álfuna. Vestur-Evrópa er einfær um að tortíma sjálfri sér.

Höfuðmáli skiptir fyrir Ísland að færa ekki forræði íslenskra mála og utanríkisstefnu til höfuðstöðva ESB-Evrópu í Brussel. Þar virðist Kristrún vera að vitkast upp á síðkastið, lætur hafa eftir sér að ESB-aðild sé ekki í forgangi. Þó nú væri. Að færa Ísland inn í ESB-Evrópu væri eins og að flytja hænur í minkabú og búast við langlífi fiðurfjárins.

ESB er með á prjónunum áætlun um sókn á norðurslóðum, til að bæta upp tapaða vígstöðu í Austur-Evrópu. Tilfallandi skrifaði um hvernig vígður og smurður Brussel-agent, Þorgerður Katrín utanríkisráðherra, teflir í tvísýnu sambandi Íslands og Bandaríkjanna með þjónkun við ESB-Evrópu. Feigðarflan utanríkisráðherra verður að blása af áður en það er um seinan.