Tilfallandi athugasemdir

Laugardagur, 25. júní 2022

Kvenréttindi ósamrýmanleg transréttindum

Transfólk er það sem fer úr einu kyni yfir í annað, karl verður kona og kona karl. Til eru blæbrigði, að vera hvorugt kynið eða bæði en það eru fáein tilvik úr hópi sem fyrir er fámennur.

Krafa transfólks er að hver og einn fái að skilgreina sig sjálfur. Í grunninn eru það sjálfsögð mannréttindi að sérhver ákveði með sjálfum sér hver hann er. Þrautagangan hefst þegar persónuleg sannfæring einstaklings og minnihlutahóps gerir kröfu um að samfélagið í heild lagi sig að sannfæringu eins eða fárra.

Allir hafa rétt á persónulegri sannfæringu en ekki fylgir að samfélagið eigi að aðlagast sérhverri sannfæringu. Sextugur maður með bjórvömb má kalla sig knattspyrnusnilling en hann á enga kröfu að spila í deild atvinnumanna. Í mannlífinu eru margvíslegar kröfur, bæði formlegar og óformlegar, sem einstaklingar þarf að uppfylla til að njóta tiltekinna gæða eða hljóta framgang. Tilfallandi höfundur gæti talið sér trú um að kunna eðlisfræði á við Einstein. En hann fengi hvergi vinnu sem eðlisfræðikennari nema hann sýndi fram á innistæðu fyrir sannfæringunni.

Kvenréttindabarátta síðustu 150 ára gengur út á að konur eigi að njóta sama réttar og karlar. Á vesturlöndum er jafn réttur kynjanna í meginatriðum viðurkenndur, þótt útfærslan sé með ýmsu móti og efndir fylgi ekki alltaf orðum.

Þrátt fyrir jafnréttiskröfuna eru konur upp til hópa sannfærðar að þær séu ekki það sama og karlar. Það sést skýrt í umræðu um réttinn til fóstureyðinga. Þar krefjast konur, a.m.k. þorri þeirra, réttar til að ákveða hvort fóstri í móðurkviði skuli eytt eða ekki. Konurnar setja kröfuna fram á grunni kynferðis, að þær séu konur. Þó liggur í augum uppi að ekkert fóstur verður til án sæðis frá karli. En fóstrið er hluti kvenlíkamans á meðgöngu. Það er líffræðileg staðreynd.

Kona, sem sagt, er jafnrétthá karli, en hún er ekki karl. (Fáránlegt að þurfa skrifa svona setningu árið 2022, en þetta er menningarástandið). Ef fallist er á rök transfólks er enginn munur á karli og konu. Karl í dag getur verið kona á morgun og öfugt, kona má sannfærast að hún sé karl og samfélagið skal meðtaka það, - annars er það transfóbískt.

Þessi afstaða, að kyn sé hugsun og ekkert annað, gerir hugtökin karl og kona merkingarlaus. Orðið kona er án innihalds ef orðið vísar ekki í neitt efnislegt. Ef það er í reynd svo þá skiptir engu máli af hvoru kyni fólk er. Ef kyn er aðeins huglægt fyrirbrigði, vaknar spurningin af hverju transfólk rembist við málflutninginn. Manneskja sem lítur út eins og karl, en hefur þá sannfæringu að vera kona, ætti ekki að þurfa samfélagslega viðurkenningu í kynlausum heimi. Það væri álíka fáránlegt og að fólk færi í kröfugöngu til að fá samþykkt að það sé spendýr.

Til hvers að krefjast opinberrar viðurkenningar á einstaklingsbundnu hugarfari?

Tilfellið er að sumum körlum finnst eftirsóknarvert að fá þjóðfélagslega viðurkennt að þeir séu konur. Nokkuð færri konum er í mun að fá samþykkt að þær séu karlar.

Konur sem kenna sig við femínisma hafa áttað sig á að innrás transkvenna (kvenna sem áður voru karlar) inn í kvennarými s.s. búningsklefa, salerni og kvennadeildir sjúkrahúsa valdi konum skaða. Konur með þessi sjónarmið eru sagðar hættulegar.

Ein þessara kvenna, Kathleen Stock, skrifaði grein til að útskýra sjónarmið sín. Þar hvetur hún konur til að fylkja sér um kvenréttindabaráttu gegn körlum sem segjast transkonur. Í greininni segir hún frá ofsóknum sem hún varð fyrir af hálfu karla/transkvenna.

Það er eins og karlar sem verða transkonur taki með sér herskátt viðhorf í ný kynheimkynni, viðhorf sem að jafnaði er talið karllægt. Rökþrot enda í öskrum og ofbeldi.

Fáar fréttir eru um karla sem amast við transkörlum. Líkleg skýring er að þeim finnst sér ekki ógnað þótt konur gangi inn í karlaheim. Þær hirða ekki gullið af nokkrum karli í íþróttum og trufla fáa í búningsklefum eða á salerni. Ekki heldur er vitað um sérstakar deildir á sjúkrahúsum sem eingöngu eru fyrir karla.

Öll þessi umræða, með tilheyrandi brigslum um hatur og leiðindi, er í grunninn einn allsherjar misskilningur. Mannkynið er tvö kyn, líffræðilega ákveðin. Náttúran, ekki mannlegur máttur, hagar málum þannig að án tveggja kynja, karls og konu, væri ekkert mannkyn. Ef menn gleyma, eða sópa undir teppið, hversdagslegum sannindum náttúrunnar er illt í efni. Eins og dæmin sanna.