Boris, Trump, Sesar og frásagnarvald

Nýr forsætisráðherra Bretlands, Boris Johnson, náði stjórn á frásögninni af Brexit og er þess vegna með betri vígstöðu en forveri sinn, May bjargarlausa.

New York Times breytti fyrirsögn á forsíðufrétt þar sem hún þótti styðja frásögn Trump um hatursglæpi. Þorri stærstu fjölmiðla Bandaríkjanna hatast við Trump og berst við hann um yfirráðin yfir frásögninni. Forsetinn mátti ekki fá stuðning við sína útgáfu á forsíðu óvinarins.

Það er ekki nýtt að frásögnin býr til stórmenni er valda straumhvörfum. Á fyrstu öld fyrir Krist varð Júlíus Sesar alvaldur í Róm á grunni frásagna af stórsigrum hans yfir Göllum sem byggðu núverandi Frakkland og Belgíu. Sesar skrifaði sjálfur um hetjuverk sín í þriðju persónu og sendi til Rómar. Eftir fall Sesars leið lýðveldið undir lok.

Við skiljum heiminn með frásögn. Sá sem ræður frásögninni stjórnar því hvernig við skiljum menn og málefni. Frásögn er vald.

Á Íslandi er RÚV vinstrimönnum heilagt. Ekki vegna þess að þar starfi svo frábærir fagmenn er finna fréttir sem enginn annar getur. Heldur af hinu að RÚV leggur línurnar um frásögnina, raðar upp fréttum til að leiða áheyrendur inn í frásagnarheim vinstrimanna.

Vandinn hjá RÚV og vinstrimönnum er að síðan Birgitta var og hét vantar þá persónu til að hengja á frásögnina. Allar frásagnir þurfa persónur; litlu gulu hænuna, Bjart í Sumarhúsum, Gunnar á Hlíðarenda.

En, vitanlega, það er þrautin þyngri að smíða stórsögu um persónur í íslenska nálægðarsamfélaginu. Frásögnin hér heima hlýtur alltaf að vera svolítið nær veruleikanum en stórsögurnar um Bóris bjarta, Trump djarfa og Sesar goðumlíka.