Ofgnótt og öfgar haldast í hendur

Allir þurfa að borða. Margir borða of mikið en fáir of lítið. Tískusveiflur í mataræði kenna stundum að best sé að borða eingöngu kolvetni en núna á kjötið að ryðja öðrum matvælum af borðum. Grænmeti er annar lífstíll og svo er til kenningin um að svelta sig í þrjá daga en borða vel í tvo.

Frá miðöldum var mataræði Íslendinga þannig að mjólkurmatur hélt í okkur lífinu með eilitlu af kjöti og smávegis fiskmeti en kolvetni fengust með fjallagrösum og þara. Íslendingurinn var svangur alla daga, nema kannski á jólunum.

Ofgnóttin sem við búum við leyfir okkur taka þátt í matartískunni, kaupa jafnvel rándýr tæki til að elda rétt. En það er með matinn eins og annað að meðalhófið reynist iðulega best.

Kjöt, kjöt og bara kjöt

Athugasemdir

[Ragnhildur Kolka, 30.12.2017 kl. 17:42]

Þjóðin sem vill ekki kannast við að hafa tekið þátt í góðæriskapphlaupinu eltir nú hvert annað með “Sous vide”, hamborgarahrygg á aðfangadag og “Beef Wellington” á gamlárs. Öfgar, ofgnótt og hjarðmennska gætu verið einkunnarorð á skjaldarmerki þessarar þjóðar.