Altæk fátækt og viðmiðunarfátækt

Einu sinni var til altæk fátækt á Íslandi. Bók Tryggva Emilssonar er um þann tíma þegar fátæklingar voru umkomulausir. Þeir tímar eru liðnir.

Þótt eflaust séu til stök dæmi um altæka fátækt hér á landi eru það algjörar undantekningar. Við breytum ekki samfélaginu vegna undantekninga.

Fátækt sem er til umræðu í dag er viðmiðunarfátækt. Hópar sem búa við skertar bjargir, t.d. öryrkjar, eiga minna á milli handanna en Meðal-Jóninn.

Umræða um viðmiðunarfátækt og úrræði við henni eru hluti af reglulegri skoðun á því hvernig við viljum haga samfélagi okkar.

Við leysum aldrei viðmiðunarfátækt, hún verður með okkur á meðan við kunnum hlutfallareikning. Spurningin er við hvað skal miðað annars vegar og hins vegar hvernig skal bregðast við. Og það er verkefni stjórnmálanna.

Fátækt stelur draumum barna

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 16.5.2017 kl. 22:48]

Er nóg að finna upp orð eins og "viðmiðunarfátækt" og "þeir sem hafa minna á milli handanna en Meðal-Jóninn" til breiða yfir aðstæður þúsundir Íslendinga sem ekki eiga fyrir mat hluta úr hverjum mánuði, þær þúsundir barna sem svelta af þeim sökum, og þær tugþúsundir sem fara á mis við ótal hluti sem þykja sjálfsagðir, eins og það að halda barnaafmæli?

[Wilhelm Emilsson, 17.5.2017 kl. 00:55]

Hvað þarf mikla peninga til að halda upp á barnaafmæli?