Kosið í heyranda hljóði - djarfmannleg kona

Fram yfir aldamótin 1900 var kosið í heyranda hljóði og engum kjörkössum með nafnlausum atkvæðum til að dreifa. Kjósendur gáfu opinberlega upp afstöðu sína. Í Þjóðólfi frá nóvember 1903 segir það sé ,,djarfmannlegt" að kjósa í heyranda hljóði. Kostur leynilegra kosninga á hinn bóginn væri sá að ekki sé hægt að koma við ,,sannfæringaþvingun" á kjörstað.

Bændasamfélagið íslenska var hlynntari jafnrétti kynjanna en danska borgarasamfélagið. Konur fengu fyrr jafnan rétt til arfs á Íslandi en í Danmörku.

Vilhelmína Lever nýtti sér að kosningalögin á dönsku töluðu um að ,,mænd", þ.e. menn, ættu kosningarétt að uppfylltum skilyrðum. Á íslensku eru konur líka menn ólíkt konum í dönsku. Vilhelmína uppfyllti öll skilyrðin og krafðist síns réttar að íslenskum hætti. Það var djarfmannlegt.

Fyrsta konan til að kjósa