Vestrænar konur gangi með slæðu, séu í fylgd karlmanna

Í trúarmenningu múslíma er konan á forræði karlmanna. Samtök múslímaríkja, OIC, viðurkenna ekki mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna sem tryggir konum jafnrétti. Mannréttindi múslímaríkja eru skráð i Kaíró-yfirlýsingunni, en þar er karlinn beinlínis sagður bera ábyrgð á fjölskyldunni (grein 6).

Konur í múslímaríkjum í Norður-Afríku og miðausturlöndum eru á forræði feðra sinna þangað til þær eru gefnar öðrum karlmanni. Framkoma þeirra á að vera hlédræg og þær eiga að hylja sig, í það minnsta með slæðu. Utan dyra eiga konur að vera í fylgd karlmanna, þ.e. föður, bróður eða eiginmanns.

Ungu múslímarnir á lestartorginu í Köln vissu ábyggilega að aðrar reglur gilda um vestrænar konur en múslímskar. En þar sem þeir voru margir og í hátíðarskapi gátu þeir leyft sér að haga sér eins og heima hjá sér. Frakkar konur, sem hylja sig ekki og eru ekki í fylgd karlmanna á almannafæri, kalla yfir sig ágenga hegðum karla. 

Trúarmenning múslíma fóstrar hugmyndir um að konan sé undirgefin karli. Vestrænar hugmyndir um sjálfstæði kvenna eru múslímum framandi.

Eftir hópárásir múslímskra karla á þýskar konur í Köln og Hamborg skrifaði fyrrum ráðherra fjölskyldumála Þýskalands, Kristina Schröder: ,,Lengi hefur verið reynt að þagga niður umræðuna um ofbeldishegðun karlmanna í trúarmenningu múslíma. Þessu þarf að breyta." Ummæli ráðherrans fyrrverandi eru endursögð í FAZ.

Hinn kosturinn er að vestrænar konur taki upp hætti múslímskra kvenna, gangi með slæðu og fari ekki út fyrir hússins dyr nema í fylgd karlmanns.

„Ég krefst skýringa strax“

Athugasemdir

[Tómas Ibsen Halldórsson, 6.1.2016 kl. 10:39]

Múslímsk ríki virða engan vegin mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en nota samt sem áður SÞ óspart til að koma sínum málum á framfæri. Ísraelsríki hefur verið fordæmt af SÞ ítrekað fyrir tilstilli þeirra jafnvel þó svo að þar ríki lýðræði og frelsi, nokkuð sem ekki fyrirfinnst í nágrannaríkjum þess.

Pólitískur rétttrúnaður bannar og fordæmir gagnrýni á múslímska hegðun og hafa fjölmiðlar á vesturlöndum ekki vogað sér að fjalla um ofbeldi og yfirgang múslíma af ótta við að vera útmálaðir sem rasistar.

Evrópuþjóðir eru í síauknum mæli að vakna til vitundar um að flóð múslíma inn í ríki þeirra eru að valda erfiðleikum sem verður að taka á ef ekki á illa að fara.

Á sama tíma og Evrópuþjóðir hafa opnað fyrir fljóð múslíma inn í lönd sín eru hundruð þúsunda kristinna araba ofsóttir, þeim misþyrmt á hrottalegan hátt (ekki hægt að lýsa þeim hræðilegu aðförum hér) og myrtir. Þeir hafa ekki hlotið náð fyrir augum vesturlanda en ættu að vera fyrstir til að fá hæli.