Sálin hans Páls

Páll Skúlason er látinn. Páll stundaði heimspeki í landi með skamma hefð fyrir þeim fræðum sem Forn-Grikkir grundvölluðu. Heimspeki má bæði nota til að rýna og rífa niður kennisetningar sem og til að auka skilning mannsins á sjálfum sér og eftirsóknarverðu samfélagi. Páli var seinni tegund heimspekinnar tamari, að byggja upp.

Í kennslu tók hann dæmi af öðrum frumkvöðli mennta og fræða, Sigurjóni Björnssyni, sálfræðingi, sem nýkominn úr námi fékk spurninguna ,,hvað er sál?". Sigurjóni vafðist tunga um tönn og gárungarnir skeyttu á hann milliheitinu ,,sálarlausi." Enginn efast um sálina, sagði Páll, þótt við getum ekki auðveldlega skilgreint hana. Sama gildir um heimspeki.

Páli var heimspeki meira en fræðigrein. Hún var lífsháttur. Þegar hann hitti gamla nemendur spurði hann ,,hvað ertu að lesa?" til að fá pælingu sem gæti orðið upphaf samræðu.

Sálin hans Páls er orðinn hluti eilífðarumræðunnar.

Blessuð sé minning Páls Skúlasonar.