Stétt með stétt; samstaða í sundrungu

Stéttastjórnmál eru liðin tíð; engin pólitík er gerð úr því að ríkisvaldið setji lög á verkföll og allra síst þegar hátekjuhópur á í hlut. Á yfirborðinu virðist ríkja sundrung í samfélaginu, sé horft til fjölda verkfalla og aðgerða vegna kjaradeilna. Að ekki sé talað um ástandið á alþingi.

Á hinn bóginn ríkir samstaða í samfélaginu eftir hrun að við erum öll á sama báti. Og ef einhver ætlar að bera meira úr býtum í kjaradeilum en aðrir hópar verða að standa skýr og nær óvefengjanleg rök til þess.

Það stjórnmálafl sem best nær að tóna samstöðuna í eftirhrunssamfélaginu verður leiðandi afl í pólitík næstu árin. Sjálfstæðisflokkurinn er í bestum færum til þess. Hugmyndin um stétt með stétt er þaðan komin fyrir miðja síðustu öld. Stjórnmál eru sígild þegar að er gætt.

„Þetta er alltaf neyðarúrræði“

Athugasemdir

[Wilhelm Emilsson, 15.5.2014 kl. 22:44]

Álit Páls á Sjálfstæðisflokknum sveiflast svo mikið að mann sundlar. Tólfta maí síðastliðinn skrifaði hann:

„Hann hefnir sín sauðsháttur forystu Sjálfstæðisflokksins, að koma til móts við flokkslegu ESB-örverpin með því að hætta við afturköllun ESB-umsóknar annars vegar og hins vegar leiða ESB-sinna til forystu í höfuðborginni." („Sjálfstæðisflokkurin er aulinn í sauðagærunni")

Þriðja maí skrifaði Páll:

"Þegar Benedikt og Sveinn Andri eru búnir að hirða samfylkingarfólkið í nýjan Samfylkingarflokk hægrimanna er búið að grisja Sjálfstæðisflokknum gott rými til að verða aftur stórveldi íslenskra." („Samfylkingarflokkur Benedikts og Sveins Andra")

Og núna er Páll aftur búinn að taka flokkinn í sátt.