Frelsi án yfirvalds er mótsögn

Egyptar vilja frelsi en ekkert yfirvald, hvorki herinn né Morsi og múslímska bræðralagið. Stuðningsmaður Morsi segist vilja deyja fyrir frelsið undan herstjórninni og þeir eru margir samlandar hans sem tilbúnir eru að gefa lífið til að losna undan múslímska bræðralaginu.

Talsmaður Morsi spyr um baráttuna fyrir frelsi í Evrópu. Stutta svarið er að án yfirvalds er ekkert frelsi. Thomas Hobbes útskýrði það fyrir hálfu árþúsundi að án yfirvalds væru

no arts, no letters, no society, and, which is worst of all, continual fear and danger of violent death, and the life of man solitary, poor, nasty, brutish, and short.

(Ef að talsmaðurinn skilur ekki ensku: engar listir, engin bókmenning, ekkert samfélag, og það sem er verst af öllu, stöðugur ótti og hætta á ofbeldisfullum dauðdaga á lífi sem er einmanna, fátækt, svínslegt, grimmt og stutt).

Hobbes talaði fyrir einveldi konungs er sæi til þess að maðurinn gæti búið í samfélagi án þess að vera stöðugt á varðbergi gagnvart öðrum mönnum er sóttust eftir lífi hans og eigum. Konunglegt einveldi féll úr móð með höfði Lúðvíks sextánda 21. janúar 1793.

Eftir frönsku byltinguna voru gerðar tilraunir í Evrópu með ýmist yfirvald, bæði kommúnískt og borgaralegt.

Í grófum dráttum má segja að stjórnsýslureynsla Evrópu sé að þjóðlegt borgaralegt yfirvald kosið í lýðræðislegum kosningum gefi skástu útkomuna.

En einhver þarf í öllum bænum að segja Egyptum að tómt mál sé að tala um frelsi án yfirvalds.  

 

 

„Verðum að borga fyrir frelsið“

Athugasemdir

[Ásgrímur Hartmannsson, 28.7.2013 kl. 19:56]

Hobbes var fasisti. Í fyllstu merkingu þess orðs. Auðvitað trúði hann ekki á frelsi.

Það er þó eitt sem er fengið með algjöru einveldi: einvaldurinn hefur ekkert getu til að míkrómanagera fólkinu.