Krónan, lögbundinn halli og fjölmyntakerfi

Kostir íslensku krónunnar eru fjölmargir, t.d. er hún stóri kreppubjargvætturinn. Á hinn bóginn hafa stjórnmálamenn í gegnum tíðina lagt full mikið á krónuna og hún þess vegna verið óstöðugri en hún þyrfti að vera.

Í meginatriðum eru tvær leiðir til að veita krónunni þann stuðning sem henni ber. Í fyrsta lagi að setja í lög að ekki mætti reka ríkissjóð með meiri halla en nemur tiltekinni (lágri) prósentu - t.d. þrjú prósent. Við það yrði töluvert meiri agi á fjármálum ríkisins og það myndi skila sér í stöðugri krónu.

Í öðru lagi mætti hugsa sér að taka upp fjölmyntakerfi á Íslandi þar sem krónan auk þriggja til fimm annarra alþjóðlegra mynta væri lögeyrir. Laun og verðlag mætti greiða og skrá í krónu, bandaríkjadal, evru, norskri krónu og japönsku jeni, svo dæmi sé tekið.

Í fjölmyntakerfi væri svigrúm stjórnvalda hvers tíma mjög takmarkað til að leggja byrðar á krónuna. Allt kerfi peningastjórnunar, þ.e. fjármálaráðuneyti og seðlabanki, væri gírað inn á að halda stöðugleika krónunnar gagnvart samkeppnisgjaldmiðlunum.

Þegar til kastanna kemur verður á hinn bóginn ekki ýkja mikil eftirspurn eftir róttækum lausnum í gjaldmiðlamálum. Í gjaldmiðlastríðinu sem stendur núna yfir á alþjóðavísu kemur krónan ágætlega út fyrir Íslendinga.

„Ekki er allt gull sem glóir“

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 8.7.2013 kl. 14:24]

Ef við værum með fjölmyntakerfi væri ekkert sem kæmi í veg fyrir að við notuðum Bitcoin, eða gull, eða króatískan kuna sem greiðslumiðil.