Frelsi með hruni, hagvöxtur með vinstriflokkum

Hagfræðingarnir Jón Steinsson og Birgir Þór Runólfsson skiptast á skoðunum um samhengi milli frelsis og hagvaxtar. Pælingar félaganna eru akademískar þar sem við höfum nýfengna reynslu sem tekur af öll tvímæli.

Viðskiptafrelsi í merkingunni lágmarksafskipti ríkisvaldsins af markaðnum leiddi til hruns á Íslandi frá og með 2008. 

Hagvöxtur hófst á Íslandi undir stjórn vinstriflokka á meðan hægriflokkar, t.d. í Bretlandi og Frakklandi, skila engum hagvexti (við erum hér að tala um Sarkozy-tímabil Frakka).

Niðurstaða: það er ekki spurning um frelsi eða ófrelsi, kjáninn þinn, heldur hvort við stöndum fullvalda og sjálfstæð utan bandalaga eins og ESB eða lepjum dauðann úr skel innan þeirra eins og frændur vorir Írar.

 

Athugasemdir

[Helgi (IP-tala skráð) 23.12.2012 kl. 17:24]

Sæll.

Eins og vanalega skjöplast þér algerlega varðandi efnahagsmál. Jón Steinsson veit ekkert í sinn haus og er Princeton til háborinnar skammar.

Páll, hvers vegna varð hér hrun árið 2008? Jú, bankarnir fóru á hausinn af því að millibankamarkaður lokaðist með falli Lehmann bros bankans í ágúst 2008. Þeir gátu ekki fengið lán til að borga þau lán sem þeir áttu að borga af og neyddust því til að fara til SÍ. Margir bankar töpuðu fé á gjaldþroti Lehmann, þar á meðal þeir íslensku, en helsta afleiðing af þeirra gjaldþroti varð sú að bankar hættu að lána hver öðrum. Hrunið er líka Seðlabanka Íslands að kenna en það er annað mál.

Svo er það stóra spurningin: Hvaðan kom allt þetta fé sem bankar hér og erlendis lánuðu sín á milli og til almennings? Af hverju var allt í einu hægt að lána út um alla koppa og grundir frá ca. 2004 en ekki t.d. árið 1998? Hvaðan komu allir þessir peningar sem bankarnir gátu lánað út?

Dettur þér virkilega ekki í hug að fylgja peningaslóðinni? 

Á meðan þér dettur ekki í hug að spá í hvaðan allir þessir peningar komu allt í einu verður öll þín greining á hruninu í besta falli barnaleg.

[Ásgrímur Hartmannsson, 24.12.2012 kl. 00:54]

Nei, þetta hrundi allt vegna þess að allir voru að lána hver öðrum peninga sem voru einfaldlega ekki til.

Kreppan heldur áfram þangað til það kemur upp á yfirborðið hve mikið er til í raun - sem virðist reyndar vera umtalsvert minna en upp er gefið.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 24.12.2012 kl. 09:15]

Þetta hrundi vegna þess, að stóriðjur á Íslandi voru byggðar fyrir almannafé.  Fé úr ríkissjóði og framtíðar afurð landsins.  Landsbanki, Útvegsbanki, Póstur og Sími, Landsvirkjun ... hefðu aldrei geta risið, fyrir tillstilli einstaklinga.  EN voru "gefnar" í hendur einstaklinga, fyrir skít og kanil.

Maður þarf ekki að vera hagfræðingur, til að sjá að dæmið gengur ekki upp.

Síðan gekk, bæði heima og erlendis, með róg á vör gegn mörgum þátta verðbréfamarkaðarins, og orðróm um að þetta væri allt plat.  Slíkur orðrómur hefur það í för með sér, að með tíð og tíma, þá styrkist slíkar skoðanir.  Og úr varð "áhlaup á bankann"

Við skulum taka þetta dæmi upp á annan hátt ... Bandaríkin heija stríð, og eru að reyna að setja efnahagsgrundvöll á styrjöld.  Í þessu dæmi, sprengja þeir 10 krónu kofabjálka, upp með miljón krónu sprengju.

Fyrir utan, að hér er um "niðurrif" að ræða, sama og í "einkavæðingunni" á Íslandi.  Þar sem um var að ræða niðurskurð á umsvifamöguleikum fyrirtækjanna (þú hefur aldrei sama svigrúm og ríkið).  Þá ætti að vera hverjum hálfvita ljóst, að dæmið bara gengur ekki upp.

Ef þú reynir að reikna þetta út, með hagnaðar og tap tölum.  Þá verður 10 krónu kofi, mínus miljón krónu bomba ... alltaf negatívur hagnaður.  Þess vegna er ekki hægt að reka ríkis rekstur sem hagnaðar búllu í höndum einstaklinga.

Hlutir eins og vegir, raflínur, vatnleiðslur og pósturinn ... er ekki hægt að heimila að sé í höndum einstaklinga.  Vegna þess að "eiginleiki" þessarra þátta, er sameiginlegur öllum landsmönnum.

Þetta er glæpurinn sem framinn var, almenningur landsins var rændur blindur.  En því miður, þá hafa Íslendingar haft það fyrir sið að drekka sig sífellt fulla, svo að enginn sá þetta í réttu ljósi.  Heldur réðust á baugsmenn, fyrir það að fé þeirr þraut, vegna slæms orðstýrs á verðbréfamarkaðinum.  Og þess vegna þraut vínið á barnum.

Alls ekki findið, en satt.

Og þá erum við ekki einu sinni kominn í hin stærri mál þessa dæmis.  Arðrán bandaríkjamanna gegn Evrópu, sem ekki er á dagskránni.  Hvorki opinberlega, né í leynd. En það er sök Bandaríkjamanna og svika þeirra gegn Evrópu, að Evrópa á í þeim vandræðum sem nú stendur yfir.  Einföldun, en kjarni málsins.

Síðan þurfa Íslendingar að gera sér grein fyrir einu máli, áður en framtíðin gengur í garð.

Fiskurinn í hafinu er EKKI EIGN ÍSLENDINGA.  Miðin í kringum Ísland, eru eign Íslendinga ... EN FISKURINN VERÐUR ALDREI EIGN ÍSLENDINGA.  Þetta er afar mikilvægt fyrir Íslendinga að gera sér grein fyrir, því þið eruð að stunda rányrkju á fiski, sem ekki er ykkar einkaeign.  Þið eruð að leika ykkur að eldinum, í þessu dæmi ... og MUNIÐ brenna ykkur.

Þetta eru efnahgsþættirnir, sem hafa þarf í huga.  Að reiða sig á Bandaríkin sér til hjálpar, eða gera eins og forsetinn, fara til Rússlands, eða Kína til hjálpar.  Er bara skammsýni, og kjánaskapur.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 24.12.2012 kl. 14:57]

Enginn fjölmiðill hér í þýskumælandi löndum mundi birta ruglið sem “dósentinn”, Birgir Þór skrifar. EYJAN ætti kannski að sýna meiri metnað og hækka slána um nokkra sentimetra.