Trú er frásögn um heiminn

Hugboð um að ekki sé allt sem sýnist er manninum eðlislægt. Frá þessu hugboði verða til frásagir um upphaf lífs og vitundar. Með tímanum verða frásagnirnar að trúabrögðum.

Þeir sem segjast ekki trúa aðhyllast iðulega aðra frásögn af heiminum, sem kennd er við vísindi.

Frásögnin gerir lífið merkingarbært. Án merkingar er engin meðvitund.

Meirihluti trúir á framhaldslíf

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 25.4.2011 kl. 19:48]

Má ekki alveg eins víxla formerkjum síðustu setningarinnar?

[Páll Vilhjálmsson, 25.4.2011 kl. 20:10]

Tja, ég veit ekki. En kannski mætti einfalda tvær síðustu setningarnar: Frásögnin er forsenda meðvitundar.

Vel að merkja er orðið meðvitund ekki skilið hér sem andstæða við meðvitundarleysi heldur sem vitund veru um sjálfa sig, sbr. Cogito, ergo sum.

[Jón Steinar Ragnarsson, 25.4.2011 kl. 21:00]

"Frásögnin er forsenda meðvitundar."

Ekki að ég hafi gaman af stagli, en...

...er ekki rökréttara að segja: Meðvitund er forsenda frásagnarinnar.

Það er jú forsenda allrar skynjunar að vera til, er það ekki?

Annars eru allar svona alhæfingar í besta falli abstrakt og afstæðar, svo það er erfitt að átta sig á þessum þönkum þínum.  Eiga þeir að leiða að einhverri óbirtri niðurstöðu? Eða er þetta bara svona síðgelgjulegur þanki í anda "lífið er..." - "ástin er..." 

Svona sófa-Décartes til heimilisnota...

[Páll Vilhjálmsson, 25.4.2011 kl. 21:22]

Bloggið átti að vera um trú.

Elstu fornleifar, s.s. hellamyndir, gefa til kynna að trú hafi verið með manninum í öndverðu. Ef við skiljum trú sem frásögn þá kemur frásögnin á undan meðvitundinni. Á líkan hátt og þyngdarlögmálið kom á undan uppgötvun Newtons á lögmálinu.

[Óskar Arnórsson, 26.4.2011 kl. 02:17]

Er trú frásögn um heimin? Snilldarlega hugsað hjá þér kallinn minn! ;) hehe..

Það eykur skilning og víkkar meðvitund að hugsa "út fyrir kassan" sem sumt fólk kallar "skynsemiskassan" og er stundum tengt meðvitund og stundum ekki.

Það er talið að u.þ.b. 10% af venjulegri meðvitund sé í notkun í s.k. vakinni meðvitund og restin er ómeðvituð. Trixið er að ná smá meðvitund um hið ómeðvitaða þar sem vitar er að undirmeðvitund er til í alvörunni þó því trúi ekki allir.

Sumt fólk er langt frá að vera 10% meðvitað dagsdaglega. Reyndar er íslenskan svo fátækt mál að hún ræður illa við þau hugt0k sem þarf að nota til að skilgreina meðvitund af einhverju viti. Mæli með ensku helst...

Trú er afturt á móti einfalt að útskýra. Það er bara sýstem eins og pólitík. Umferðarreglur eða venjulegar skólareglur. Trú er svona leikfang hugans sem gaman er að nema fyrir þá sem verða háðir leikfanginu.

Eins og smákrakkar vilja þau ekki að leikföngin sé tekin af þeim svo það er best að leifa þeim að leika sér...

Alla vega hefur öll trú þá náttúru að hún heldur fólki frá því að þroskast, vaxa hugarfarslega og veldur síðan algjöru meðvitundarleysi sem margir sjá ekki....og trúaðir minnst.

Fornar hellamyndir gefa til kynna að hellisbúar hafi kunnað að teikna, segja frá í myndum og svo er bara að túlka myndirnar rétt... ;)

[Rúnar (IP-tala skráð) 26.4.2011 kl. 11:32]

Nei veistu, ég held ekki. Það er ekkert eðlislægt hjá dýrategundinni maður að pæla í heiminum út frá einhverskonar frásögn. Okkur er eðlislægt að borða, anda, stunda kynlíf og þess háttar. Sem dýrategund leitumst við líka að samveru í hóp. Þetta hóplega eðli okkar mannana er svolítið merkilegt (en alls ekki einstakt) því það virðist hafa áhrif á hugsunina okkar (eflaust svipað hjá öðrum hryggdýrum sem hafast að í hópum). Sem dæmi þá ertu líklegur til að benda á að ein lína sé lengri en önnur þrátt fyrir að augljóslega eru þær jafnlangar bara út af því að allir hinir í hópnum segja það. En þessi hópahegðun okkar trúi ég að sé ástæða trúarbragða.

Sjáðu til, þegar við förum að blanda yrtu tungumáli við hóplegt eðli okkar, tungumáli sem er fært um að búa til falska lýsingu á heiminum, og við leitumst við að vera sammála hópnum, þá þarf ekki nema að einu sinni í yfir 200.000 ára sögu dýrategundarinnar að samheild myndist um frásögn um yfirnáttúrulegt eðli alheimsins. Þá ertu kominn með trúarbragð sem kynslóðirnar á eftir fylgja í blindri samheldni við hópinn.

Það sem hefur gerst seinustu 500 árin er að nú er hópur manna sem trúir náttúrulegri frásögn um eðli alheimsins, og margir trúa henni einmitt í blindri samheldni við hópinn.

Ég held ekki að það sé neitt „eðli“ okkar sem mennsk dýr að hugsa um að ekki sé allt sem sýnist. „Eðlið“, ef eitthvað er, er það að fylgja hópnum. Ég held það sé ekkert eðli okkar að pæla í neinu, nema að það sé lennska í hópnum að pæla í því. Og þá held ég að það skipti engu máli hvort pælingin sé um skaðsemi kapítalisma, uppruna alheimsins eða pólitískar skoðanir Búdda um kjötneyslu.

Og hvar meðvitund kemur inn í þetta. Þá er ég ekki svo viss heldur. Í mörgum austrænum siðum er stunduð svokölluð hugleiðsla. Þar reynir fólk að kúpla sig frá öllum lýsandi hugsunum (frásögnum) og sjá hlutina eins og þeir eru einmitt til að auka meðvitund (þ.e. að vera meðvitaður um hlutina; svokölluð gjörhyggli; mindfulness). Ég er oft meðvitaður um hluti án þess að eiga yfir þá orð. Heldurðu að fólk hafi fyrst orðið meðvitað um appelsínugulan lit þegar við fengum orð yfir það? Heldurðu að ómennskar dýrategundir upplifi ekki meðvitund því þær eiga ekki tækni til að miðla upplifuninni frá sér?

Frásögn er engin forsenda meðvitundar. Ef eitthvað er þá er meðvitund forsenda frásagnar. Þú þarft að hafa eitthvað til að tala um svo þú getir talað um það. Án meðvitundar þá myndurðu ekki geta talað þar sem þú myndir ekki vita hvað væri að ske.

Ég get ekki hrakið það sem þú segir um að merkingin sé forsenda meðvitundar. Eflaust eru margar ómennskar dýrategundir sem upplifa merkingu, þó þær geti ekki komið þeim í orð (öfugt við tölvur sem koma hlutum í orð án þess að upplifa neina merkingu). En að það sé frásögnin sem geri lífið merkingabært er mesta rugl. Horfi ég á andlitssvipbrigði hefur það merkingu fyrir mér. Ég sé að manneskjan er sorgmædd á svipnum hennar óháð því hvort ég hafi einhverja frásögn eða ekki.

Svo er tungumálið merkingarkerfi. Hvert orð hefur ákveðna merkingu. Hver tónn móta merkingu orðsins. Þú þarft merkingu til að mynda tungumál og ef þú ætlar að segja að ákveðin notkun orða sé það sem gefi lífinu merkingu, þá ertu að gefa þér að merking og tungumál hafi orðið til á nákvæmlega sama tíma og að ómennsk dýr hafi merkingalausa tilveru. 

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 26.4.2011 kl. 17:01]

Páll. Það er skylda hvers manns að trúa á sjálfan sig og sína persónu og sannfæringu sem þeir fæðast með, fyrst og fremst, og náungakærleikann, en ekki trúar-sögu sem hefur verið skrifuð í nafni valda og falinna afla heimsins!!!

 Þarna finnst mér þú ekki skilja upp né niður í því sem í raun er réttur til trúar og mannúðar í heiminum! Ég þarf að nefna það við formann Heimssýnar að mæla með að þú sést ekki í ábyrgðarstarfi hjá Heimssýn, því ég er meðlimur í Heimsýn!

 Mér hefur áður ofboðið hvernig þú talaðir, þegar þú hæddist að minnimáttar námsfólki og nú ofbýður mér aftur!

 Svei þér Páll! Hvort ertu undir áhrifum illra afla peninga-aflanna/bankanna eða illa gefin í siðferði/náungakærleika? Þessi færsla var þér ekki til sóma.

 M.b.kv.