Palestínumenn ofsóttir í Írak

Shítar í Írak eru sakaðir um þjóðarmorð á palestínskum aröbum þar í landi. Eftir fall Saddams Husseins hafa tugþúsundir Palestínumanna flúið Írak. Í fyrra voru 600 Palestínumenn drepnir í höfuðborginni Bagdad. Palestínumenn biðla til alþjóðsamfélagins og Ísrael um aðstoð.

Fyrir þrem árum bjuggu um 30 þúsund Palestínumenn í Írak. Á valdatíma Saddams Husseins nutu þeir ýmissa fríðinda sem meirihluta íbúa Íraks, shítum, stóð ekki til boða eins og ókeypis heilbrigðisþjónustu og menntunar. Núna eru eftir um 10 þúsund Palestínumenn í Írak og margir þeirra óttast um líf sitt og eru í felum.

Í frétt Jerusalem Post er sagt frá skipulögðum morðum shíta á Palestínumönnum. Morðsveitir fara um götur og stræti og krefjast skilríkja af vegfarendum. Palestínumenn eru umsvifalaust skotnir. Shítar telja að Palestínumenn hafi stutt einræðisstjórn Saddams Husseins og eru núna að jafna sakirnar.

Talsmenn Palestínumanna ákalla alþjóðasamfélagið um hjálp en þeir tala fyrir daufum eyrum. Ofsóknirnar eru aðeins neðanmálsgrein í skálmöldinni í Írak.

Ráðherra flóttamála í heimastjórn Hamas á hernumdu svæðunum, Atef Udwan, segir ráðuneyti sitt vinna að því að fá leyfi Ísraelsstjórnar að taka við flóttamönnum frá Írak.

Udwan segir pólitíska lausn nauðsynlega og biður Ísraelsstjórn í nafni mannúðar að taka við flóttafólki.

Það eru nýmæli að hugtakið mannúð komi fyrir í samskiptum Hamas og Ísraelsmanna.

Athugasemdir

[Hjörtur J. Guðmundsson, 3.2.2007 kl. 20:24]

Mjög áhugavert þetta. Hvar er Sveinn Rúnar Hauksson og félagar hans í Ísland-Palestína? Ætli þeir sjái ástæðu til að gera mikið mál út af þessu? Ef þeir gera það ekki sýnir það ansi skýlaust að barátta þeirra er hugsuð til höfuðs Gyðingum og Ísrael en ekki bara þeim sem þeir telja ofsækja Palestínuaraba óháð þvi hver það er.

[Ólafur Als, 4.2.2007 kl. 12:33]

Skálmöldin í Írak tekur á sig margar myndir og flestar ljótar. Palestínu-arabar óska eftir adstod Ísraela og e.t.v. má segja ad þad bodi gott. Sveinn Rúnar hefur nú svo oft opinberad tvískynnung sinn í málefnum strídandi fylkinga fyrir botni Midjardarhafs ad hér er litlu vid ad bæta. Ætli vid munum sjá fram á fridsamari samskipti Gydinga og Palestínu-araba ádur en ofbeldinu lægir í Írak? Ég geri ekki rád fyrir því. Vonandi þó.

Hvert þad skref sem stigid hefur verid í átt ad fridsamari tilveru í gömlu Palestínu hefur verid mætt med kröftugu andsvara afla á bord vid þau sem nú hlada eld á bálköstinn í Írak. Hin sorglega stadreynd er ad milljónir araba (múslima) vilja ad Ísrael þurrkist af landakortinu og þúsundir eru tilbúnar ad framfylgja því med ofbeldi og deyja í nafni þess.

Vitneskja af þessu tagi er mörgum óþægilegur vitnisburdur því þeirra pólitíska landslag er séd med augum margra vestrænna fjölmidla sem á árum ádur litu vinsemdaraugum til Ísraels en breyttu áherslum sínum á sjöunda og áttunda áratugnum. Sumpart med réttu (Ísrael ekki lengur "fórnarlamb") má segja en vid bættist hin landlæga óvild sumra í gard Bandaríkjanna - en valdhafar í Washington urdu med tímanum helstu studningsmenn Ísraels þar sem Bretar og Frakkar höfdu ádur gegnt mikilvægu hlutverki.

Palestínu-arabar hafa átt misjafna vist í hinum ólíku Arabalöndum. Stundum hefur verid sagt ad brædur þeirra líti nidur á þá vegna þess ad þeir syni ymis merki dugnadar sem einkenni m.a. Gydinga. Svo segir m.a. bladamadur í bók sem hann skrifar um sex daga strídid og addraganda þess. Á þeim nítján árum sem Jórdanir rédu hinum s.k. vesturbakka var hagur þeirra slæmur en þar á móti kom ad herrar þeirra voru af sama kyni. Vistin vída annars stadar hefur verid upp og ofan og hvergi hefur þeim bodist ad adlagast samfélagi gestgjafa sinna ad fullu. Sumt vegna pólitískra ástædna (aldrei ad gefast upp gagnvart Ísrael) en sumt af e.k. andúd í gard Palestínu-araba.