Icesave-nei er öruggasta leiðin

Öruggast er að segja nei við Icesave-lögum sem borin verða undir þjóðaratkvæði 9. apríl. Með því að segja já tökum við til muna meiri áhættu. Kröfur Breta og Hollendinga munu ekki hverfa þótt við segjum nei. Þeir munu á hinn bóginn ekki flýta sér með málið fyrir dómstóla.

Meginreglan sem er í húfi í Icesave-deilunni er hvort heimaríki banka beri ábyrgð á innistæðum viðkomandi banka eða hvort löglega stofnaður innistæðusjóður skv. EES/ESB-reglum sé einn ábyrgur. Ef Ivesave-málið fer hraðferð fyrir dóm gæti niðurstaðan valdið uppnámi í Evrópusambandinu. Og það vilja hvorki Bretar né Hollendingar. Þar fyrir utan er EFTA-dómstóllinn aðeins ráðgefandi. Héraðsdómur Reykjavíkur og síðan Hæstiréttur Íslands ákveða endanlega niðurstöðu - og sú niðurstaða verður í krónum.

Ef við segjum nei vinnst tími til að fá úr því skorið hve mikið innheimtist af kröfum Landsbankans gamla og þá vitum við með meiri nákvæmni hvaða upphæð við þurfum að greiða.

Hótanir sem við heyrðum fyrir ári verða endurteknar í aðdraganda kosninganna 9. apríl. Þær hótanir reyndust innantómar fyrir ári og eru það enn frekar í dag.

Við skulum hafna Icesave-lögunum þann 9. apríl.

Athugasemdir

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 20:37]

Hundraða milljarða áhætta

Vaxtakostnaður íslenska ríkisins vegna Icesave gæti orðið yfir 700 milljarðar verði Íslendingar dæmdir til að greiða sömu vexti og Portúgal greiðir af sínum neyðarlánum. Þetta er niðurstaða útreikninga sem unnir voru fyrir íslensku samninganefndina.

Lárus Blöndal, hæstaréttarlögmaður og einn samningamanna Íslands, var gestur í Silfri Egils í dag. Hann segist ekki hafa skipt um skoðun um það hvort Íslendingum beri lagaleg-skylda til að borga.

Það sé niðurstaða ESA, eftirlitsstofnunnar EFTA, að Ísland eigi að borga. Verði ekki af icesave-samningunum nú, falli þeir í þjóðaratkvæðagreiðslunni, muni ESA stefna málinu fyrir Efta-dómstólinn vegna brots á EES-samningnum. ESA hafi haft betur í 25 af þeim 27 málum sem stofnunin hefur höfðað þar. Niðurstaða gæti orðið forskrift sem Héraðsdómur og hHæstiréttur hér færu svo eftir.

Þá gætu Íslendingar verið dæmdir til að greiða mun hærri vexti en þau 2,64% sem samið hefur verið um. Miðað við fyrirliggjandi samning, -að frádregnu því sem til er í Tryggingasjóði innstæðueigenda, lenda 49 milljarðar á íslenskum skattgreiðendum.

Miðað við að dómsmáli ljúki 2014, og Íslendingar þurfi að greiða 5,8% vexti eins og Írar gera af sínum neyðarlánum, er skuldin í 513 milljörðum. Þetta er ekki fjarri þeirri samningsniðurstöðu sem þjóðin sagði nei við síðasta vor. Verði hins vegar miðað við Portúgalska vexti, 7%, er skuldin komin yfir sjö hundruð milljarða.

Því sé það varla áhættunnar virði að sjá hvað setur fyrir dómstólum. Að auki telur Lárus að mun meira gæti náðst út úr þrotabúi gamla landsbanans en menn hafa hingað til talið, meira gæti fengist fyrir eignir en menn áætla, hið svokallaða Ragnars Hall ákvæði gæti orðið virkt og heildsöluinnlán gætu orðið að almennum kröfum með dómi.

[Sigurður Hjaltested (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 21:09]

Góður pistill.

En skoðum málið frá þessari hraðferð á ríkisábyrgð fyrir Breta og Hollendinga.

Ef við samþykkjum ríkisábyrgð á Icesave og neyðarlögunum verður hnekkt og við fáum ekki krónu úr þrotabúi Landsbankans upp í Icesasve þá þarf ríkissjóður samt að borga þessar 1.200 ma.

Þess vegna hafa Bretar og Hollendingar sótt það svo fast að fá þessa ríkisábyrgð. Þeir óttast að neyðarlögunum verði hnekkt og ef það gerist þá verður að vera ríkisábyrgð á Icesave þannig að við neyðumst til að taka fé úr ríkissjóði til að borga Icesave.

Verði neyðarlögunum hnekkt þá falla 1.200 milljarðar á ríkissjóð.

Þess vegna má ekki samþykkja Icesave.

Það má ekki veita þessa ríkisábyrgð.

Er eitthvað erfitt að skilja það hvers vegna Bretar og Hollendingar vilja þessa ábyrgð.

Erum við virkilega svo miklir aumingar að fara að samþykkja þetta og trúa því að allt verði betra þegar raunveruleikinn er allt annar. Hvað er það sem fólk vill ekki skilja þegar það talar með ICESAVE.

Reynið nú að vakna úr þessum draumórum þið sem viljið styðja ICESAVE og átta ykkur á því að þið eruð með því að setja þá mestu hengingaról á börnin okkar til komandi framtíðar.

Skuldin mun endanlega setja landið 100 ár aftur í tíman og með þau lífskilyrði sem fólk bjó við þá. Að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evru er engin lausn. Þá fyrst missum við endanlega sjálfstæði okkar sem þjóðin barðist fyrir í mörg ár og fullkominn vanvirðing við okkar sögu.

Það eru bara landráðamenn sem vilja slikt.

Nei er bara eina rétta svarið, hvernig sem fer.

Kveðja.

[Kolbrún Hilmars, 27.2.2011 kl. 21:34]

Auðvitað eigum við að segja NEI við Icesave III.  Þótt ekki væri nema til þess að tefja málið þangað til að málin hafa skýrst um þrætueplið og/eða vonarpeninginn þrotabú Landsbankans.

Stærsta vandamálið er að almenningur hefur ekki hugmynd um hvað er í húfi.

Einn dæmigerður almúgamaður, sem fylgist aðallega með sjónvarpsfréttum, spurði mig í dag hvort við ættum að kjósa JÁ eða NEI.   Hann var svolítið efins (enda spurði hann mig)  en var farinn að hallast að  því að hann ætti að velja JÁ-ið vegna þess að RÚV og Stöð 2 segja honum það og að meira að segja líka einhverjir lögfræðingar sem koma þar fram!

JÁ-áróðurinn hljómar afskaplega einsleitur.  Er virkilega ekkert mótvægi í boði?

[Sigurður (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 22:53]

Í fréttapistlinum frá RÚV, sem Hrafn hefur eftir að framan, segir frá árangri ESA, sem hafi unnið 25 af 27 málum, sem stofnunin hafi höfðað fyrir EFTA-dómstólnum. En hin brennandi spurning er þessi: Hvers vegna svaraði íslenzka ríkisstjórnin aldrei athugasemdum ESA? Það hefur ekki enn verið útskýrt opinberlega. Gott svar hefði, að minnsta kosti innan áskilins frests, getað afstýrt málshöfðun. Vinni stofnunin svona hátt hlutfall af stefnumálum sínum, bendir það einmitt til, að hún hlusti á gagnrök og felli jafnvel stundum málsókn niður.

Páll Vilhjálmsson hefur sem oftar rétt fyrir sér. Segjum nei. 

[Sigurður (IP-tala skráð) 28.2.2011 kl. 01:06]

Hvers vegna leitum við til lögfræðings? Af því að hann á að kunna að skýra lög, þekkja dómaframkvæmd og ýmislegt annað, sem heyrir til sérmenntun hans. Í frétt RÚV, sem Hrafn copy-pastaði hér að framan, veltir Lárus Blöndað fyrir sér vöxtum í Írlandi og Portúgal, sem eru samningsvextir en ekki dómvextir. En hann nefnir ekkert dæmi um þetta síðara, sem málið kann þó að snúast um og hann ætti að vita nokkur skil á. Maðurinn setur ljós sitt undir mæliker. Svo spáir hann og spekulerar, aðallega á svartsýnum nótum,  í stað þess að hafa yfir þau lagarök, sem hann kannast reyndar ekki við að hafa alveg hlaupið frá. Af hverju? Er verkefni hans sem trúnaðarmaður fyrir forystu Sjálfstæðisflokksins og þar með ríkisstjórnina ekki lokið? Mér heyrðist Lárus tala meira sem hentistefnu-pólitíkus en lögfræðingur. Og þá ber að meta orð hans þannig, ekki vitund meira.

Segjum nei við Icesave. 

[ransý (IP-tala skráð) 28.2.2011 kl. 01:21]

Nákvæmlega eins og fram er her komið á undan  ,það er óskaplega einsleit umræða og hræðsluáróður i gangi  .Og það allra versta að margir sem segjast vera búnir að fá uppi kok af þessari Icesave þvælu ætli að segja ja til að koma þessu útur heiminum . Það er nátturlega ekki i boði eins og allir vita En skelfilegt að engin skuli taka sig til og tala á móti þessum ósöpum og reyna tala vitrænt um málið frá hinni hliðinni  ..það bara verður að ske !

[Halldór Jónsson, 28.2.2011 kl. 03:06]

Þá þóttu þeir konungar mestir sem aldrei þáðu frið ef kostur var á ófriði.

Af hverju að hlusta á kratabullið um yfirburði samninga og eftirgjafa til þess að komast í fang Evrópusambandsins ?