Uppbyggileg reiði og hættuleg fyrirgefning

Reiði getur verið uppbyggileg enda má sækja í hana orku til að breyta óásættanlegum aðstæðum. Jafnframt er vafasamt veita fyrirgefningu glæpamönnum sem einskins iðrast. Siðleysingjarnir sem tröllriðu húsum á tímum útrásar eiga ekki skilið fyrirgefningu samfélagins fyrr en þeir hafa sýnt iðrunarmerki og reynt að bæta fyrir skaðann.

Ef við sefum réttláta reiði of snemma og fyrirgefum siðleysingjunum sækir óðara i sama farið. Við viljum ekki sjá útrásarviðrinin upp á dekk í samfélaginu.  

Biskup fjallar um reiðina í þjóðlífinu

Athugasemdir

[Elle_, 2.1.2011 kl. 17:00]

Nei, maður fyrirgefur ekkert nema maður geti og vilji það sjálfur.  Reiði gegn ósvífni og valdníðslu á fullan rétt á sér og getur líka verið gagnleg og ég er sammála pistlinum, Páll. 

[Níels A. Ársælsson., 2.1.2011 kl. 17:07]

Sammála.

Það verður ekkert fyrirgefið fyrr en réttlætið hefur náð fram að ganga, ef það nær þá yfir höfuð að verða þannig.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 2.1.2011 kl. 17:27]

Mikilvægt er að reiði beinist að þeim sem vits-vitandi hafa framið afbrot.

Bankaræningjarnir undirbjuggu sín afbrot árum saman. Þeim er erfitt að fyrirgefa, enda sjást lítil merki iðrunar og raunar ekki við þeim að búast.

Stjórnmálmenn og ríkisstarfsmenn gerðu mistök, sem flest hafa líklega stafað af sofandahætti og heimsku. Slíkt er hægt að fyrirgefa, sérstaklega ef iðrun er sjáanleg.

Mesta reiðin beinist samt að Icesave-stjórninni, sem hefur alla möguleika til að gera rétt, en á öllum sviðum kýs að gera rangt. Af yfirlögðu ráði, reynir ríkisstjórnin að skapa upplausn, reiði og örvæntingu. Að yfirlögðu ráði eru landsmenn niðurlægðir með stöðugum tilraunum til að nauðga Icesave-klafanum á herðar almennings. Að yfirlögðu ráði, er innlimun landsins í Evrópuríkið reynd, þótt ljóst sé að önnur mál eru mikilvægari til úrlausnar og þjóðin mun með öllu hafna Brussel-leiðangri Sossanna.

Össur, Hr.Jóhanna og Steingrímur munu uppskera eins og til er sáð. Þau eiga skilið alla okkar reiði og orð biskupsins fá þar engu um breytt.

[NN (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 17:33]

Þetta var sorgleg ræða. Biskup óttast reiðina í þjóðlífinu. Hann óttast tap. Hann óttast ekki reiði Guðs. "Laun syndarinnar er dauði," (Róm. 6.23). "Ef vér játum syndir vorar, þá er hann trúr og réttlátur," (1. Jóh. 1.9). Biskup hefði mátt leggja meiri áherslu á iðrunina. En það hefur reyndar lengi verið á huldu hvaða lífsstefnu og anda ríkiskirkjan fylgir.

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 2.1.2011 kl. 18:55]

Sammála.

Finnst eins og biskupinn sé frekar að vísa í reiði gagnvart honum sjálfum og pilsföldum hans, eftir skammarlega og nær ófyrirgefanlega framkomu í  "biskupsmálinu".

Þessi ræða var velgjukennd.

[Vilhjálmur Grímsson (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 19:06]

Sammála pistlinum.  Undanfarin misseri hefur þetta þema, fyrirgefningin, verið víða til umræðu bæði á málþingum og í fjölmiðlum.  Fyrsta viðbragð við afbroti er oft hefnd, "auga fyrir auga og tönn fyrir tönn" er réttlæti Gt.  Í hefndinni er ekkert skjól, eins og forseti okkar sagði.  Orð að sönnu.  Forsenda fyrirgefningar er, eins og PV nefnir,  iðrun þess sem brýtur af sér og einlægur vilji hans til þess að bæta fyrir það, sem mögulegt er, ásamt því að bæta ráð sitt og "syndga ekki framar" eins og sagt var einu sinni.  Það sem er mikilvægt í þessu öllu er að fyrirgefningin gerir þeim sem fyrirgefur meira gott en þeim er er fyrirgefið.

[hilmar jónsson, 2.1.2011 kl. 20:34]

Er sjaldan sammála blaðamanninum Páli, en þetta er sennilega með því skárra sem frá honum hefur komið nokkuð lengi. Hrósa skal því sem vel er mælt.

[Bensi (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 20:57]

Af hverju minnist enginn á Halldór Ásgrímsson, Finn Ingólfsson og Valgerði Sverrisdóttur, þegar taldir eru upp þeir sem á að afhöfða?

[Þorvaldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 21:42]

Sennilega hefðu flestir gott af að lesa pistil Jóns Vídalíns, í prédikun á sunnudegi eftir áttadag, um reiðina.  Þau orð voru rituð fyrir nærri tvö hundruð árum en eiga jafn vel við í dag og þá.

[corvus corax, 2.1.2011 kl. 22:04]

Reiðin vegna glæpaverka peningahyskisins og sviksemi núverandi ríkisstjórnar á fullan rétt á sér. Hættan felst hins vegar í fyrirgefningu vegna verka þessa glæpahyskis því þá kemst það upp með að nauðga heilli þjóð sem ekkert hefur til saka unnið annað en það að vera til. Reiðin verður einungis sefuð í þetta sinn með aðgerðum, með byltingu þar sem þetta glæpahyski fær að finna á eigin skinni hvernig það er að finna til. Byltingu strax!

[Yeboah (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 22:31]

Bendi nú samt á að ef hann á að heita Biskup verður hann nú að boða það sem sonur ímyndaða vinar hans á að hafa boðað. Algjör óþarfi að útvarpa því aftur á móti.

[jonasgeir (IP-tala skráð) 2.1.2011 kl. 22:51]

Fint að sjá hve margir eru sammála þessu.  Meira segja þeir sem hrifnastir eru að útrásar og auðmannadekri Samfylkingar sem bara getur ekki hætt að elska Jón Ásgeir og hans hirð.

Annars merkileg (gömul) grein frá Stóra Bretlandi varðandi það hve gott var að almenningur á íslandi gat ekki tekið bankareikningin.

Og hvern er vitnað í?

Er það Steingrímur eða Jóhanna????

Nei.  Auðvitað.  Það er Ólafur Ragnar!

 http://www.guardian.co.uk/business/2010/dec/07/iceland-exits-recession-third-quarter

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.1.2011 kl. 23:12]

Það verður ekki á Biskupinn að hann sé djúpur hugsuður.  Greiningar hans ná aldrei neðar yfirborðinu, svo maður spyr sig hvort að maðurinn sé svona óforbetranlegur einfeldningur.  Það er við búið að menn lifi í einhverri blöðru úr tengslum við allt, þegar svona embætti ganga í erfðir.

Eins og bent er á hér að ofan þá er maðurinn eingöngu að vísa í þetta til varnar kirkjunni sem stofnun, rétt eins og allir prestar hafa gert að meginmáli í öllum stólræðum síðasta árs. Þar hafa prédíkanir snúist um að ráðast að minnihlutahópum og trúleysi til að beina sjónum frá skandölum kirkjunnar um leið og kirkjugestir eru sviknir um huggunarorðin og guðsorðið í messum á viðsjártimum.

ólitískar varnar og skammarræður stofnuninni til handa, er það eina, sem úr stólnum kemur og eru stofnunin með almannatengslafyrirtæki (spunalækna) sér til fulltyngis þar. 

Þeir sjá þó ekki blessaðir að það er einmitt þessi framganga, sem hefur gafið mest undan trúverðugleika kirkjunnar og verður hennar banabiti ef áfram heldur sem horfir.

Reiðin er varnarmekanismi, sem maðninum er nauðsynleg er á móti blæs. Annars værum við rollur.  Reiði gagnvart kirkjunni væri engin, ef þeir hefðu tekið til í sínum ranni, játað brot sín möglunarlaust og iðrast framkomunnar og jafnvel látið kjóla fjúka, svo ekki sé talað um að Biskupinn segði af sér. 

Það að pakka í vörn og beina spjótunum að 30 manna hópi vantrúaðra með skít og skömm til yfirbreiðslu auk annars spuna, er akkúrat meinið þeirra. En greindarskortur og hroki meinar þeim að sjá þetta.

Það er enginn sem ógnar veldi kirkjunnar, nema þeir sjálfir og heimótti þeirra, spuni og lygaþvæla.  Að því leyti eru þeir haldnir sama meini og ríkistjórnin og það verður þeirra fall.

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.1.2011 kl. 23:23]

Kirkjan hefur brugðist hlutverki sínu.  Hún aktar alfarið sem pólitísk stofnun, sem hefur eigin hagsmuni í forgangi. Peninaga og völd.  Prestar og Biskupar eru í engu frábrugðnir alþingismönnum og ráðherrum þar.  Jafnve má segja að þessir hópar hafi runnið saman í eitthvað meðalmoð, þar sem stjórnmálamenn fara með trúboð og prestar með eiginhagsmunagæslu í bland.

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.1.2011 kl. 23:31]

Annars varðandi stjórnina, þá sé ég ekki annað en að hún sé fallin.  Nú þegar Samfylkingin hefur hunsað álit og afstöðu Vg og fundið prívat hjáleið fyrir áróðurfjármagn ESB inn í landið í óþökk hinna, þá sé eg ekki annað en að þeir séu farnir að akta eins og einræðisafl, sem sitji eitt við stjórn. Gallinn er að þeir eru þá ekki í meirihluta og verði af þessum manúeringum, þá hafa þeir brotið öll lög og prinsipp stjórnarsamstarfs og lýðræðis og eiga að fara med det samme.

Í alvöru talað. Þeir eru búir að fremja sjálfsmorðið. 

[Anna Björg Hjartardóttir, 3.1.2011 kl. 08:02]

Meðvirkni islensku þjóðarinnar sprottin frá kristilegu uppeldi er djúp þjóðarmeinsemd einskonar aukaverkanir með kærleiksboðskapnum. Það að bjóða hinn vangann þegar á okkur er ráðist er sjálfsvanvirðing alveg eins og sú lúmska innræting að sælir eru fátækir því þeirra sér himnaríki - þvílíkt bull. Enn eitt sem hefur skemmt heilbrigða réttlætiskennd er "Fyrirgefum þeim því þeir vita ekki hvað þeir gjöra". Í skjóli þessara innrætinga hefur ribböldum þar með talið kirkjan sjálf tekist að fara ránshendi um þjóðareignir og fjármuni annara öldum saman. Biblíuna er skrifuð af hinum og þessum, einnig kirkjunarmönnum sem í gegnum aldirnar hafa endurþýtt og lagfært sér til fjárhagslegs hagræðis.

Endurskoða þarf í kjölin hver kjarninn er í þeim trúarbrögðum sem þjóðin ástundar og afleiðingar þess í samfélaginu. Það yrði strax breyting til framfara að fólk byrjaði á því að þora að trúa á sjálft sig og á lögmál orsaka og afleiðinga. Eins að engin sé æðri öðrum og í rökréttu framhaldi þá heldur engin óæðri, það má ekki undanskilja "Guð" ef fólk trúir á hann - þvílík breyting við bara þessa endurskoðun á trúarviðhorfum.

[Georg P Sveinbjörnsson, 3.1.2011 kl. 17:39]

Sammála.

[Sigurður (IP-tala skráð) 5.1.2011 kl. 01:39]

Mér sýnist ég vera ósammála öllu því ágæta fólki, sem hér skrifar, nema Þorvaldi. Á dögunum ræddi ég um fyrirgefningu við kunningja minn, prest frá Paraguay, sem hér var í heimsókn. Hann áleit hana vera gjöf frá Guði. Betra að leita hennar en láta reiði tæra sig upp, því að bið getur orðið á því, sem mönnum finnst vera réttlæti. Fyrirgef oss vorar skuldir, svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum, sagði Frelsarinn, og fyrirgaf þeim síðan óumbeðið á krossinum.