Undirferli aðildarsinna

Aðildarsinnar í Samfylkingunni og Sjálfstæðisflokknum eiga það sameiginlegt að koma ekki hreint fram. Laumupólitík þeirra er að bíða eftir hentugu tækifæri til að setja ESB-aðild á dagskrá þegar þjóðin er andvaralaus og upptekin við annað, eins og til dæmis að takast á við hrunið.

Samfylkingin hefur frá upphafi tíðkað þessa stjórnlist. Forysta Samfylkingarinnar kom ekki hreint fram við flokksmenn sína þegar Evrópumál voru á dagskrá flokksins. Andstæðingum aðildarumsóknar var skipulega haldið utan við umræðu innan flokksins og málflutningur einhliða eftir því. Flokkurinn samþykkti að efna til póstkosningar um áhuga flokksmanna að sækja um aðild.

Í stað þess að spyrja beint hvort Samfylkingin ætti að beita sér fyrir því að Íslendingar sæktu um aðild að Evrópusambandinu lagði forystan eftirfarandi spurningu fyrir flokksmenn:

Á það að vera stefna Samfylkingarinnar að Íslendingar skilgreini samningsmarkmið sín, fari fram á viðræður um aðild að Evrópusambandinu og að hugsanlegur samningur verði síðan lagður fyrir þjóðina til samþykktar eða synjunar?

 Þessi undarlega orðaða spurning var lögð fyrir félagsmenn í póstkosningum haustið 2002. Tillögum um ótvíræðari spurningu um hvort Íslandi ætti að sækja um ESB-aðild var hafnað. Um þriðjungur flokksmanna hafði fyrir því að svara loðmulluspurningunni og meirihluti þeirra sagði já.

Sami hátturinn er hjá fámennum hópi sjálfstæðismanna sem eru aðildarsinnar. Þegar kjósa átti um hvort Ísland ætti að sækja um aðild að ESB eða ekki á landsfundi komu aðildarsinnar grátandi í pontu og báðust undan kosningu. Illu heilli var þeim gefin grið.

Kafbátahernaðurinn sem aðildarsinnar stunda í skjóli aðildarsinnaðs varaformanns Sjálfstæðisflokksins og linku formannsins dregur úr tiltrú fólks á móðurflokki íslenskra stjórnmála.

 

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 7.4.2010 kl. 12:23]

Það skyldi þó ekki vera að aukið fylgi VG fyrir síðust kosningar hafi verið vegna eindrægrar andstöðu flokksins gegn aðildarumsókn að ESB. Reyndar var þetta loforð það fyrsta af mörgum sem þingmenn flokksins sviku. Stólarnir voru meira virði en loforðin.

[Matthías (IP-tala skráð) 7.4.2010 kl. 15:03]

Aðildarviðræður hefjast og á meðan á þeim stendur getur hvor þeirra sem er staðið upp frá borðinu ef skilmálar sýnast verða óviðunandi. Þess vegna kjósa menn líklega að orða þetta svona.
Og @ Gunnar: Mér sýnist þetta líka einmitt vera rök margra VG-manna sem eru á móti aðild en vilja láta reyna á viðræður í þessu máli sem skiptir þjóðinni nokkurn veginn í tvennt, að mestu óháð flokkslínum. Þegar málið er frá, annað hvort vegna þess að samningar hafa ekki náðst eða aðild verið hafnað í þjóðaratkvæðagreiðslu, er hægt að snúa sér að öðrum og áríðandi verkefnum næstu 20 árin þar til e.t.v. verður reynt á ný við aðild (sbr. reynslu Norðmanna) og þá væntanlega að kröfu viðskiptalífsins (eins og í Noregi).

[Gunnar Rögnvaldsson, 7.4.2010 kl. 17:05]

Takk fyrir góða greiningu Páll. 

Kveðjur

[Elle_, 8.4.2010 kl. 00:09]

Lítur slóttuglega út.