Kyn, hugsun og fáránleiki

Líffræðilegt kyn er áþreifanleg og sýnileg staðreynd. Nýburi er annað tveggja meyja eða sveinn. Tilvik óræðra kyneinkenna eru svo fá að ekki tekur að ræða þau. Enginn getur prófað að vera annað kyn en fékkst við fæðingu. Ekki frekar en hægt sé að prófa að vera í öðrum líkama en sínum eigin.

Meðvitundin kemur í heiminn með líkamanum og verður ekki aðskilin út ævina. Hægt er að krukka í líkamann á marga vegu með lyfjum og skurðaðgerðum en líkaminn verður alltaf í grunninn það sem hann er frá fæðingu, karlkyns eða kvenkyns, uns yfir lýkur.

Hugsun er helsta afurð meðvitundarinnar. Með hugsuninni getur fólk ímyndað sér hvað sem vera skal. Að það sé af öðru kyni, annarri tegund eða dauður hlutur, tannbursti eða bókahilla. Í leik barna er alsiða að fara í margvísleg  hlutverk mannheima og dýraríkis, þykir þroskandi. Flestir vaxa upp úr hlutverkaleikjum æskunnar en fáeinir festast á þroskastigi kennt við anal.

Hugsanafrelsi telst til mannréttinda. Það felur í sér að hver og einn má ímynda sér hvað sem vera skal og hafa sjálfsmynd er lundinni þjónar; heimskur en þykjast gáfaður, leiðinlegur en telja sig hrók alls fagnaður; undirlægja en ímynda sér að vera leiðtogi. Manninum er gefið frjálst val. Sumir velja af kostgæfni og hafa auga með sjálfum sér á meðan aðrir lifa í lygi og haga sér eins og hálfvitar. Þannig er mannlífið.

Á móti einstaklingsfrelsi kemur að samfélagið þarf viðurkennd sannindi til að vera starfhæft. Grunnsannindi mannlífsins eru aldur og kyn. Einstaklingur verður sjálfráða við ákveðinn aldur og fær ýmis aldurstengd réttindi eins og bílpróf og ellilífeyri. Ef hver og einn mætti ráða skráðum aldri í þjóðskrá yrði óreiða. Einhver fimmtán ára segðist sjötugur og heimtaði ellilífeyri, áttræður segðist tveggja ára og vildi fá inni á leikskóla með bleyjuskiptum og barnaleikjum. Í stuttu máli yrði samfélagið óstarfhæft. Nóta bene: hugtakið trans-aldur er til.

Við umberum karla í konulíki og lyftum ekki brúnum þótt kerling þykist karl í krapinu. Við erum umburðalynt samfélag góðu heilli og sættum okkur við sérvisku, geðræna kvilla og almennan fávitahátt upp að vissu marki.

Sértrúarhópurinn með forskeytið trans getur átt samleið með venjulegu fólki að gefinni aðgreiningu á gervi og gagnreyndu. Sannindi eins og að karlar fái ekki legskoðun, þótt þeir segist konur, verða að halda. Jafnframt að karlar keppi ekki í kvennaíþróttum þótt þeir skeri undan sér. Álitamál, sem þyrfti að ræða betur, er hvort karl, sem lætur gelda sig, skuli eiga rétt á búningsklefa kvenna í sundlaugum án vottorðs um að slátrið sé farið.

Ekki ber mikið á þeim vanda að konur, sem þykjast karlar, krefjist aðgangs að karlarýmum. Vandinn er allur á hinn veginn, karlar með ímyndaða píku troða sér inn með góðu eða illu í rými ætlað konum. Hlálegt er þegar meintir femínistar taka karlperrum fagnandi út á það eitt að þeir segjast kerlingar. Ljúgandi karlar við slæma geðheilsu eru nokkru fleiri en karlar með eggjastokka. 

Mikilvægast af öllu er þó að transliðið láti börn í friði. Fáránleikakenningar um að hægt sé að fæðast i röngum líkama og að kynin séu óteljandi má viðhafa í sérviskuklúbbum fullorðinna en eiga ekkert erindi í leik- og grunnskóla. Fíflin eiga sinn samastað í samfélaginu eins og aðrir. En við eigum ekki að láta viðundrin ráða ferðinni og alls ekki leyfa að þau komi að uppeldi og fræðslu barna. 

Snorri segir fólk ekki geta skipt um kyn