Gasa, Úkraína og sjálfstortíming ESB-Evrópu

Dræpu hryðjuverkamenn 15 þúsund Breta myndi breska ríkisstjórnin verðlauna hryðjuverkin með sjálfstæðu ríki ódæðismanna í nágrenni London? Þannig spyr Netanjahú forsætisráðherra Ísraels og vísar til 7. október 2023 er Hamas-liðar stóðu fyrir fjöldamorðum í Ísrael. Átökin í Gasa eru lóðbeint framhald af íslamskri villimennsku fyrir tveim árum.

Starmer forsætisráðherra Bretland og Macron forseti Frakklands verðlauna Hamas-hryðjuverkin með viðurkenningu á sjálfstæðu Hamas-ríki.

Uppgjöf ESB-Evrópu og Bretlands gagnvart Hamas er í fullkominni andstöðu við herskáa stefnu þeirra í Úkraínu. Þar vilja Starmer, Macron og Evrópuleiðtogar meira stríð, að Úkraínumenn berjist til síðasta manns. ESB-Evrópa og Bretland senda enga hermenn til Úkraínu en veita vopn og fjárhagsaðstoð. Til Gasa sendir ESB-Evrópa peninga til vopnakaupa Hamas og gröft neðanjarðarganga til hryðjuverka.

ESB-Evrópa og Bretland fylgja utanríkisstefnu sem kenna má við eftir-kaldastríðstímabilið, 1989-2022. Upphaf tímabilsins er fall Berlínarmúrsins, endalokin miðast við innrás Rússa í Úkraínu fyrir rúmum þrem árum. Ef einhver ein bók fangar hugmyndafræði tímabilsins er það Endalok sögunnar eftir Francis Fukuyama frá 1992.

Vestrænt forræði heimsbyggðarinnar var ráðandi viðhorf eftir kalda stríðið. Bandalagið milli Bandaríkjanna og ESB-Evrópu, með stuðningi alþjóðastofnana, skyldi lóðsa heiminn inn í bjarta nýja framtíð vestrænna gilda og stjórnarhátta. Borgaralegt lýðræði, kapítalismi með ríkisábyrgð og alþjóðahyggja var þríeinn guð hugmyndafræði sem um tíma virtist ósigrandi.

Vestrænir leiðtogar beggja vegna Atlantsála unnu kappsamlega að stofnun heimsþorpsins. Eitt stærsta verkefnið var viðskipta- og tollasamningur milli Bandaríkjanna og ESB-Evrópu, TTIP.

Þrjár meginástæður eru fyrir að heimsþorpið breyttist úr draumsýn í martröð. Í fyrsta lagi uppreisn almennings í tveim vestrænum meginríkjum sama árið, 2016. Um sumarið kusu Bretar útgöngu úr ESB-Evrópu, Brexit. Sama haust fékk Trump fyrst kjör sem forseti Bandaríkjanna. Í báðum tilvikum hafnað almenningur hornsteini heimsþorpsins, alþjóðahyggjunni. Engilsaxnesku þjóðirnar áttuðu sig á að heimsþorpið var verkefni sem þjónaði elítunni, rótlausum heimsborgunum, en ekki almenningi. TTIP dó drottni sínum.

Í öðru lagi reyndist vestræn stjórnmálamenning ekki sú útflutningsvara sem menn héldu. Tilraunir til að þvinga ofan á kokið á múslímaríkjum vestrænum gildum mistókst herfilega, í Írak, Afganistan og Sýrlandi. Í Austur-Evrópu gekk nokkru betur, ekki síst af þeirri ástæðu að kommúnisminn skildi þar eftir sig sviðna jörð. Austur-Evrópuríki hrúguðust inn í ESB og Nató árin eftir fall Berlínarmúrsins. ESB-Evrópa bauð ekki Rússlandi í félagsskapinn. Opin spurning er hvort Rússar hefðu þekkst slíkt tilboð. Vestræna hagfræðitilraunin, strax eftir fall Sovétríkjanna, gerði fáeina olígarka ofurríka en almenningur lapti dauðann úr skel. Hér er kominn lítt kunnur samnefnari Trump og Pútín. Báðir ná eyrum kjósendahópa í heimalöndum sínum sem hafa ímugust á valdaelítum.  Vestræna alþjóðahyggjan er tekin með fyrirvara í Austur-Evrópu. Pólland og Ungverjaland vilja sem minnst vita af stefnu ESB-Evrópu í málefnum hælisleitenda sem streyma frá múslímaríkjum.

Þriðja ástæðan að heimsþorpið er núna eins og tjaldbúðir indíána eftir heimsókn Custer er að vestrið missti tökin á frásögninni. Á öðrum áratug aldarinnar hnignaði máttur ráðandi fjölmiðla að útlista heimsmálin. Dreifræði samfélagsmiðla jók tortryggni á heilindi valdastétta sem hefðbundnir fjölmiðlar voru hallir undir. Brexit, Trump og uppgangur AfD í Þýskalandi, svo dæmi séu tekin, hefðu ekki raungerst án samfélagsmiðla enda í berhögg við meginstraumsmiðla. 

Í Úkraínustríðinu er tekist á um hvort Úkraína verði Nató-ríki eða ekki. Rússar segja nei en ESB-Evrópa já. Bandaríkin studdu ESB-Evrópu í nafni alþjóðahyggju en Trump afturkallaði þann stuðning. Eins og mál standa berst Úkraína fyrir lífi sínu sem sjálfstætt þjóðríki. ESB-Evrópa hefur hvorki styrk né pólitískan vilja til að taka við Bandaríkjunum sem helsti bakhjarl stjórnarinnar í Kænugarði. Rússneskur sigur í Úkraínu gerbreytir valdahlutföllum í Evrópu. Forræði Vestur-Evrópu, þar sem kjarnaríki ESB-Evrópu liggja, yfir austurhluta álfunnar verður hnekkt. Sú litla alþjóðahyggja sem var í Austur-Evrópu fjarar út.

Hvað gera leiðtogar ESB-Evrópu og Bretlands þegar heimsþorpið er í rúst og vestræn alþjóðahyggja heyrir sögunni til? Jú, þeir tileinka sér íslamska alþjóðhyggju, pan-arabisma, sem gengur út á tortímingu Ísraelsríkis. Múslímar eru stórir kjósendahópar í Vestur-Evrópu og fá æ meira vægi. Vinstrimenn, gömlu marxistarnir, eru við það heygarðshorn að vestræn menning  sé til að skammast sín fyrir. Þeir viljandi drepa frjómagnið sem fyrir margt löngu gerði vestrið máttugt. Vinstrihugtök eins fjölmenning eru Trójuhestur múslíma inn í evrópskar borgir. Starmer, Macron en í minna mæli Merz í Þýskalandi, af sögulegum ástæðum, tala í þágu yfirráðastefnu múslíma, er þeir stuðla að falli Ísraelsríkis.

Innan fárra áratuga heita ráðamenn Vestur-Evrópu Muhammed, Abdulla, Ali og Salman. Múslímsk Vestur-Evrópa mun standa andspænis kristinni Austur-Evrópu. Sjálfstortíming ESB-Evrópu er í vinnslu án þess að margir gefi henni gaum. 

Telur hertöku leiða til frekari hörmunga