Úlfar talar en ráðherra flýr á vit transmála

Úlfar Lúðvíksson, lögreglustjóri er flæmdur var úr embætti fyrir að gæta landamæranna, talar tæpitungulaust í Spursmálum um ófremdarástand löggæslumála hér á landi. Blaðamaðurinn Stefán Einar gerir grein fyrir á Facebook-færslu hvers vegna dómsmálaráðherra, Þorbjörg Sigríður, mætir ekki til andsvara: 

Það var auðsótt að fá Úlfar á vettvang. Öðru máli gegnir um dómsmálaráðherrann sem vikum saman hefur, ásamt aðstoðarmönnum sínum, sýnt mér fullkomna fyrirlitningu með því að láta það með öllu eiga sig að svara beiðni minni um viðtal.

Hvað má segja um fólk sem umgengst vald sitt og störf í þágu almennings af slíku yfirlæti? Ég hef horft ofan í svartholið sem lögreglustjórinn fyrrverandi færði í tal í viðtalinu. Það er reyndar í lok dags ekki annað en birtingarmynd óöryggis og vandræðagangs hjá fólki sem veit ekki hvernig það á að snúa sér.

Þorbjörg Sigríður dómsmálaráðherra þorir ekki í viðtal um hörmungarstöðuna í löggæslumálum. Verklaus er ráðherra þó ekki. Á föstudag sendir Þorbjörg Sigríður frá sér fréttatilkynningu um forgangsröðunina í ráðuneyti dóms- og lögreglumála og nefnir þrjú tilvik um sérdeilis vel heppnaða stjórnsýslu:

Sem dæmi má nefna að hatursorðræða á grundvelli kyneinkenna var gerð refsiverð með breytingu á 233. gr. a í almennum hegningarlögum.

Með leyfi að spyrja: hvaða ,,kyneinkenni" eru til í henni veröld önnur en þau sem kennd eru við karl og konu? Hvernig getur það  verið hatur að afhjúpa orðræðu sem heldur fram þeirri staðleysu að kynin séu fleiri en tvö? Hvers vegna gengur ráðherra ekki röklega skrefinu lengra og bannar orðræðu um ,,tegundareinkenni"? Þar með yrði úthýst úr tungumálinu orðinu maður. Úlfur bendir á, í viðtalinu við Stefán Einar, að lögreglustjórinn í Reykjavík, notar orðskrípið ,,lögreglufólk", ekki lögreglumenn. Næsti áfangi er að tala um ,,lögreglufyrirbæri", það má jú ekki mismuna translífríkinu með sínum líffræðilega fjölbreytileika.

Næst brýnasta mál ráðherra: 

Jafnframt var sett reglugerð um blóðskimanir í því skyni að undirbúa afnám banns við blóðgjöfum karla sem stunda kynlíf með öðrum körlum.

Hér fer dómsmálaráðherra inn á svið heilbrigðismála og ætlar að afnema bann við blóðgjöf homma. Bannið er af heilbrigðisástæðum. Karlar sem gefa blóð í Blóðbankanum eru spurðir hvort þeir hafi stundað kynlíf með karli. Ef já, þá á maður ekki að gefa blóð. Sýkt blóð skapar hættu fyrir blóðþega. Ekki í heimi dómsmálaráðherra, þar gildir hinseginlínan, skítt með lýðheilsuna. 

Þriðja dæmið sem Þorbjörg Sigríður telur ráðuneytinu til ágætis:

Með sama hætti er stuðlað að því með reglugerðarbreytingu að kynhlutlaust salerni séu til staðar ef salernisaðstaða er kynjaskipt.

Aftur eru það hinseginmálin sem trompa allt annað. Ef eitt salerni er ætlað körlum og annað konum skal byggt þriðja salernið fyrir öll ímynduðu kynin.

Þorbjörg Sigríður myndi sóma sér vel sem ráðherra í gaga og gúgú-landi en hentar illa í lýðveldi frjálsra borgara er kunna að greina á milli ímyndunar og veruleika. Skiljanlega múrar dómsmálaráðherra sig inn í neðanjarðarbyrgi stjórnarráðsins og þorir ekki fyrir sitt litla pólitíska líf að rökræða á opinberum vettvangi hugðarefni sín - sem eru öll á skjön við heilbrigða dómgreind.

Ráðuneytisstjórinn víki sökum þjóðaröryggis