Transkonur: karlar sem virða ekki kvenréttindi

Karl sem segist kona með viðskeytinu trans á sín mannréttindi. Hann á aftur engin kvenréttindi, þau eru ætluð konum.

Mannréttindi eiga allir, hvernig sem þeir skilgreina sig, fatlaðir og ófatlaðir, þeir sem ganga heilir til skógar og einnig hinir sem glíma við andlega vanheilsu.

Kvenréttindi eru ætluð líffræðilegum konum en ekki körlum í hlutverkaleik.

Ofanritað eru sjálfssögð sannindi sem óþarfi ætti að ræða frekar. Talsmenn transhinsegin þvæla aftur umræðuna út og suður. Til dæmis Gréta Kristín Ómarsdóttir, sem segir þetta:

Þar er verið að afturkalla réttindi hinsegin fólks og kvenna og reka ríkisborgara úr landi af því þeir eru ekki hvítir og þóknast ekki þjóðarleiðtogum. Ef við förum að ganga á frelsi hinsegin fólks þá erum við á endanum að ganga á frelsi allra.

Blaðamaður Morgunblaðsins lætur ekki svo lítið að spyrja Grétu Kristínu frá hvaða löndum hinsegin ekki-hvítir eru reknir. Ekki heldur er aktívistinn spurður nánar út í hvaða frelsi er átt við. Ef karl sem þykist kona fær ekki aðgang að kvennaklefa sundlaugar er þá hætta á að líffræðilegum konum verður meinaður aðgangur?

Ekki batnar málflutningur Grétu Kristínar þegar kemur að tjáningarfrelsi. Hún segir:

Það er mikið talað um að fólki sé slaufað fyrir að hafa „rangar“ skoðanir á hinsegin málefnum og að mannréttindabarátta okkar skerði einhvern veginn tjáningarfrelsi annarra – en hver á allt þetta tjáningarfrelsi sem verið er að verja.

Tjáningarfrelsið er ekki eign, líkt og Gréta Kristín gefur í skyn, heldur réttindi allra að tjá hug sinn og sannfæringu. Illu heilli er tjáningarfrelsið ekki hærra metið í sumum vestrænum ríkjum, t.d. Íslandi og Bretlandi, en svo að ríkisvaldið sækir fólk til saka fyrir að hafa rangar skoðanir á transhugmyndafræðinni. Samtökin 78 hafa í frammi alvarlegar ásakanir um hatursorðræðu þegar fólk andmælir hugmyndafræðinni.

Í transumræðunni er iðulega skautað framhjá staðreynd sem allir vita en fæstir segja upphátt, að perrar eru yfirleitt karlar en ekki konur. Hefur einhver heyrt um konu, sem þykist karl, ryðjast inn í búningsklefa karla með túttur á bringu og sköp á milli fótanna og segja upphátt: engar áhyggjur strákar, innra með mér er ég karl? Eru dæmi um að kona í karlhlutverki heimti að keppa sem karl í íþróttum?  Hvers vegna er frekja og yfirgangur karla í kvenbúningi til vandræða en sjaldnast öfugt, að konur í hlutverki karla ybbi gogg og séu með leiðindi um að vera ekki teknar sem góðir og gildir karlar? 

Kynin er tvö og enginn skiptir um kyn. Á því sögðu má hver og einn tileinka sér hvaða sjálfsmynd sem vera skal. Fertugur karl má í huga sér vera táningsstúlka og klæða sig til samræmis. En karlinn getur ekki skráð sig til leiks í unglingadeild kvennaíþróttar. Ekki heldur arkar hann inn í búningsklefa kvenna út á það eitt að vera í huga sér kvenkyns. Á sjúkrahúsi fær karlinn ekki meðferð vegna tíðarverkja. Sá fertugi með hugmyndina að hann sé táningsstúlka fær aftur geðþjónustu er hæfir ástandi hans.

Frelsið til að vera maður sjálfur takmarkast við einstaklinginn. Sjálfsmynd einstaklings er hans einkamál. Sé sjálfsmyndin á skjön við raunsannindi er það ekki vandamál samfélagsins heldur einstaklingsins.

 

Býður Snorra Mássyni á sýninguna