Um félagslega ábyrgð nauðgana

Einstaklingar brjóta af sér kynferðislega. Það er ekki fjölskylda, vinir, skóli eða vinnustaður sem ber ábyrgð á afbrotinu, - heldur gerandinn.

Hvorki réttarríkið né siðareglur samfélagsins myndu virka ef gert yrði ráð fyrir félagslegri ábyrgð á kynferðisafbroti. Gerandinn fengi þá málsvörn í hendur að hann væri leiksoppur félagslegra kringumstæðna. Bæri ekki ábyrgð á eigin gerðum. 

Þegar notuð eru hugtök eins og ,,nauðgunarmenning" er þeirri hugsun gefið undir fótinn að nauðgun og kynferðisbrot séu á ábyrgð samfélagsins. Nauðgari gæti borið við þeirri málsvörn að vera félagslega mótaður í leik- og grunnskóla og teflt fram ótal fræðiritum um að félagsmótun fari einmitt þar fram. Konur eru yfir 90 prósent leik- og grunnskólakennara.

Einstaklingurinn ber ábyrgð á eigin gerðum. Ábyrgð samfélagsins er að rannsaka meint brot og eftir atvikum ákæra og úrskurða um sekt eða sýknu. Dómstóll götunnar notar aftur skáldskap eins og ,,nauðgunarmenningu" í pólitískum tilgangi. Mannlífið verður ekki farsælla þegar dómstóll götunnar ræður ferðinni.

 

 

Nauðgunarmenning - ábyrgð kvenna

Ef það er til nauðgunarmenning bera konur sinn hluta ábyrgðarinnar á henni. Konur móta menninguna til jafns við karla. Í okkar menningu, þeirri íslensku, er konum gert hærra undir höfði en körlum. Þær eru ráðandi í sérfræðistéttum landsins, stjórna forsætisráðuneytinu, dómsmálum, lögreglunni, menntakerfinu, stærri hluta bankakerfisins og svo má áfram telja.

En það verður bið á því að kona stígi fram og játi ábyrgð á nauðgunarmenningunni.

Hvers vegna? Jú, orðið er pólitískt hugtak, tilbúningur sem á sér ekki stoð nema í umræðunni. Hugtakið er notað til að leggja ábyrgð á nauðgunum á valda staði í samfélaginu. Nauðgunarmenningu er hentugt að klína á sérvalin heimilisföng þar sem karl er í fyrirsvari.

Eins og dæmin sýna er karl sekur nánast um leið og hann er ásakaður um að hýsa nauðgunarmenningu. Pólitísk hugtök eru skæð vopn í höndum þeirra sem kunna með að fara.

Með nauðgunarmenningu er hægt að láta afmarkaða hópa, t.d. Vestamannaeyinga og fótboltastráka, sitja uppi með skömm og siðferðilega ábyrgð á afbrotum einstaklinga. Og það er gert miskunnarlaust. Enginn spyr um ábyrgð mæðra, systra, dætra og eiginkvenna gerenda. Sterkara kynið er stikkfrí.