Fræðileg kynþáttahyggja nemur land á Íslandi

Fræðileg kynþáttahyggja (critical race theory) er menningarviðhorf af sama skóla og marxismi og póstmódernismi á síðustu öld. Líkt og fyrrum eru það vinstrisinnaðir háskólamenn sem boða kenninguna.

Fræðileg kynþáttahyggja gefur sér að hvíti maðurinn, hvíti kynþátturinn, sé mesta böl sem heimurinn hefur alið af sér. Hvíti kynþátturinn er sjálf erfðasyndin. James Lindsey hefur skrifað bók um fyrirbærið, hægt að hlusta á samtal við hann hér. 

Grein Gísla Pálssonar mannfræðings um afkomendur Vilhjálms Stefánssonar er löðrandi í fræðilegri kynþáttahyggju. Lesið þessa tilvitnun og metið sjálf:

Barna­börn Vil­hjálms Stef­áns­son­ar lifðu af hel­för­ina, en öll voru þau löskuð af því sam­fé­lagi sem ól þau, enda bjuggu þau við þau mann­skemm­andi skil­yrði sem nú eru rifjuð upp í kjöl­far frétta af ómerkt­um gröf­um. Öll urðu þau að hlýða vald­boði hinna hvítu á heima­vist­ar­skól­um, og ef­laust hafa þau beint eða óbeint orðið fyr­ir barðinu á op­in­ber­um of­beld­is­seggj­um á vist­inni. Stef­áns­son-nafnið veitti litla vörn; þau voru Inúít­ar. (undirstrikun pv)

Hingað til er helförin notuð um meðferð nasista á gyðingum fyrir miðbik síðustu aldar. Fræðileg kynþáttahyggja gefur sér að allir hvítir séu inn við beinið fasískir mannhatarar og njóti þess að misþyrma og meiða.

Fræðileg kynþáttahyggja er lífsviðhorf háskólafólks sem ekki er nema lítillega tengt veruleikanum.

 

„Barnabörn Vilhjálms Stefánssonar lifðu af helförina“