Konur ekki konur, heldur trans og raun

Til skamms tíma voru konur eins og karlar, hlutlægur veruleiki í mannlífinu. Nú gildir það ekki lengur. Konur eru tvískiptur hópur. Í fyrsta lagi raunkonur, sem hafa verið kvenkyns frá fæðingu, og í öðru lagi transkonur sem voru einu sinni karlar.

Ástæða umskiptanna er menningarleg. Snarklikkaðir fræðimenn og aðgerðasinnar töldu almenningi trú um að kyn væri ekki líffræðilegt ástand heldur félagslegt og huglægt. Samkvæmt fávísisfræðum getur maður ákveðið sjálfur kyn sitt. Ekki nóg með það heldur getur maður líka verið þriðja, fimmta eða seytjánda kynið, kjósi maður svo.

Forsetafrú Frakkland verst ásökunum um að hún sé transkona sökum þess að þær eru orðnar svo margar. Konur hafa tapað sérstöðu sinni með kynrænu kennitöluflakki móðursjúkra karla.

Karlar í auknum mæli gefast upp á karlmennskunni og gerast kerlingar. Af þeirri þróun leiðir að konur eru ekki lengur konur heldur transkonur og raunkonur. Fjölmenning í framkvæmd.

Framför? Nei, menningarlegur fávitaháttur.

Leitar réttar síns vegna samsæriskenninga

Til fyrirmyndar í kófinu

Nú þegar fyrir liggur að farsóttin rennur sitt skeið í janúar 2022 er nærtækt að spyrja hverjir hafa verið til fyrirmyndar í háttum og siðum sóttvarna. 

Voru það þeir sem treystu ,,vísindunum" og biðu eftir að leiðbeiningum að ofan um hvernig skyldi reka veirusamfélag? Eða þeir sem vildu skeika að sköpuðu og skerða athafnafrelsi ekki nema í lengstu lög? Öfgarnar í hvorri meginfylkingu voru lokunarsinnar, er bæði vildu loka landinu og fólk heima hjá sér í stofufangelsi annars vegar og hins vegar þeir sem engar samfélagslegar sóttvarnir vildu hafa. 

Þeir sem voru til fyrirmyndir tileinkuðu sér meðalhófið. Þeir voru meðvitaðir um óvissuna en keyrðu hvorki þjóðarskútuna hart í bak né blint í stjór. 

Meðalhófið, sem sagt, er oftast til fyrirmyndar.

 

Allir þingmenn skimaðir á hverjum degi