Ójöfnuður og fátækt; íslenska samhengið

Ójöfnuður samfélags vísar til þess hve breitt bil er á milli þeirra ríkustu og efnaminnstu. Á hinn bóginn er fátækt æ oftar skilgreind þannig að þann flokk fylla þeir sem eru með lægstu tekjurnar.

Alveg sama hve ríkt þjóðfélag félag er þá eru alltaf tíu prósent með lökust kjörin. Fátæklingar í einu landi geta verið með tekjur og lífskjör millistéttar í öðru landi.

Á Íslandi höfum við lagt áherslu á jöfnuð, t.d. með því að leggja ofurkapp á að bæja frá atvinnuleysi. Ólíkt Evrópu búum við ekki við stéttskiptingu og andstætt Bandaríkjunum er tekjudreifingin jafnari hér á landi.

Ísland er fyrirmyndarsamfélag m.t.t. efnahagslegs jafnaðar. Það sorglega er að þeir sem kenna stjórnmálaskoðanir sínar við jafnaðarmennsku neita að viðurkenna þessa staðreynd. Svokallaðir jafnaðarmenn á Íslandi reyna ítrekað að koma okkur í Evrópusambandið sem elur á fátækt og ójöfnuði í gegnum atvinnuleysi.

Ójöfnuðurinn sá mesti í öld

Samfylking í 20 ára gömlum leiðindum

EES-samningurinn tók gildi 1994 og fullseint fyrir Samfylkinguna að efast um hvort samningurinn standist stjórnarskrána 20 árum seinna.

EES-samningurinn þótti skásti kosturinn í viðskiptasambandi Íslands og Evrópusambandsins á þeim tíma. Ef samningnum verður sagt upp þá taka gildi fyrri samningar um fríverslun Íslands og ESB.

Með því að rótast í EES-samningnum reynir Samfylkingin að bæta sér upp gjörtapaða vígstöðu í Evrópumálum. Meiri reisn væri yfir Samfylkingunni að viðurkenna mistök sín og styðja afturköllun umboðslausu ESB-umsóknarinnar frá 16. júlí 2009.

En reisn og Samfylking eiga ekki samleið núna frekar en fyrri daginn.

Telja EES-samninginn ekki standast stjórnarskrána