Umsóknin og stærsta undanþágan

Algengustu rök aðildarsinna eru um meintar undanþágur frá regluverki Evrópusambandsins sem möguleiki er að Ísland fái í aðildarviðræðum. Undanþágurnar eiga að gera aðild æskilega. Síbyljan um að ljúka aðlögunarferlinu til að fá niðurstöðu um undanþágurnar er meginröksemd aðildarsinna gegn því að við drögum umsóknina tilbaka.

En hvers vegna ættum við að sækjast eftir aðild að félagsskap til að fá veigamiklar undanþágur frá reglunum? 

Stærsta undanþágan er að standa utan Evrópusambandsins. Og þá undanþágu höfum við nú þegar.

Auðrónastjórnmál eftir hrun

Stórir atburðir skilgreina þjóðir. Hrunið á Íslandi í október 2008 breytti hugarfari okkar, ekki síst stjórnmálahugsun þjóðarinnar. Í aðdraganda hrunsins voru stakir stjórnmálamenn og heilir stjórnmálaflokkar í vasa auðmanna. Ein afleiðing auðvæðingar stjórnmálanna var gagnrýnislaus fylgisspekt við skammtímahagsmuni þar sem lygamilljarðar réðu sannfæringu þingmanna. 

Þorsteinn Pálsson var ritstjóri hjá málgagni auðrónanna og skrifar enn í Baugsútgáfuna. Í pistli dagsins ræðir Þorsteinn stjórnmálin eins og ekkert hrun hafi orðið. Samkvæmt Þorsteini er Sjálfstæðisflokkurinn í einangrunarhættu vegna þess að hann lokar á samstarf við Samfylkinguna með því að hafna aðild að Evrópusambandinu og verja ekki söluferlið á orkuauðlindum sem kennt er við Magma.

Auðrónadeild sjálfstæðismanna fékk því framgengt árið 2007 að Sjálfstæðisflokkur bauð Samfylkingu í ríkisstjórn. Úr varð liðleskjustjórn sem spilaði á fiðlu þegar efnahagslífið sökk í fenið. Sjálfstæðisflokkurinn fór sérstaklega illa út úr samstarfinu. Ástæðan fyrir því að Sjálfstæðisflokknum var sparkað út úr ríkisstjórn var að flokkurinn hafði gefið frá sér allt frumkvæði, var ekki með neina stefnu.

Sjálfstæðisflokkurinn er að ná vopnum sínum með harðri afstöðu í Evrópumálum þar sem krafan er að feigðarförin til Brussel verði stöðvuð, eins og Unnur Brá Konráðsdóttir þingmaður er einarður talsmaður fyrir. Óli Björn Kárason þingmaður hvetur til þess að flokkurinn skeri upp herör gegn sukkstemningu fyrir ára þar sem eignarhaldsfélög og stórrekstur með tilheyrandi fákeppni var leiddur til vegs. Óli Björn bendir réttilega á að millistéttin er hryggstykkið í Sjálfstæðisflokknum.

Millistéttin hér á landi er skaðbrennd vegna auðrónanna. Engar líkur eru á því að millistéttin muni ljá máls á nýrri orkuútrás Samfylkingar og hún er þegar búin að hafna Evrópuleiðangri sama flokks. 

Auðrónastjórnmál eftir hrun eru aðeins möguleg vegna þess að menn eins og Jón Ásgeir Jóhannesson  ganga lausir og eru í stakk búnir að fjármagna Þorstein Pálsson og Baugsútgáfuna.

Skattar á banka skila auðæfum

Skattur sem breski fjármálaráðherrann lagði á bónusgreiðslur banka og átti að skila 550 milljónum punda mun skila fimmfalt hærri skatttekjum. Rúsínan í pylsuendanum er að megnið af skattfénu kemur frá bandarískum bönkum með útibú í Bretlandi.

Samkvæmt Telegraph var skattur lagður á í tvíþættum tilgangi, að hemja ofurbónusa og skila tekjum til ríkiskassans sem hafði verið notaður til að bjarga mörgum bankanum frá gjaldþroti.

Lærdómurinn af þessum skatti er að skattur hefur engin áhrif á inngróna græðgishegðun banka. Við eigum auðvitað að temja okkur þessa reynslu og hefja skattlagningu á endurreistu bönkunum hér á landi sem eru offjármagnaðir og ofmannaðir.