Þór og handlangarar útrásarinnar

Þór Sigfússon er með stöðu grunaðs manns vegna þess að á meðan hann var forstjóri Sjóvá tæmdust bótasjóðir félagsins. Peningahvarfið er í lögreglurannsókn. Þór kom fremur seint að útrásinni og var raunar búinn að skrifa bók um útrásina, Landnám - útrás íslenskra fyrirtækja, þegar hann var í byrjun aldar framkvæmdastjóri Viðskiptaráðs og forvera þess.

Þór varð forstjóri Sjóvá síðla árs 2005 eftir að Wernersbræður eignuðust þetta gamla fjölskyldusilfur Engeyinga. Menn eins og Þór voru útrásarauðmönnum nauðsynlegir því þeir gáfu bullinu lögmæti.

Þór setti saman bók um afbragðsárangur sem hann náði hjá Sjóvá og sú bók kom um um það bil sem hrunið gekk yfir. Hér er tilvitnun úr kynningu bókinni Betrun, sem vel að merkja forliðurinn á orðinu betrunarhús

Gera má ráð fyrir því að íslenskt viðskiptalíf taki töluverðum breytingum á komandi misserum.  Þau fyrirtæki munu standa upp úr sem ná góðum tökum á rekstrinum. Lykill að árangri er að skapa hefð fyrir samræðum um hvað megi gera betur og hvaða lærdóm megi draga af mistökum.

Það sem er skemmtilegt við þessa tilvitnun er að hún gæti verið úr bæklingi Samfylkingarinnar. ,,Samræða," er samfylkingarhugtak til að fela innihaldsleysi. Og það er einmitt það sem útrásin og Samfylkingin eiga sameinginlegt.

 

Mótmæli og ábyrgð einstaklingsins

Fjöldamótmæli eru sjálfsagður réttur í lýðræðisþjóðfélag og ber að þakka þeim sem skipuleggja opna fundi til andófs. Nútímasamfélagið er seinþreytt til vandræða enda hafa sjaldnast að saddir þegnar nenni að ybba gogg.

Einmitt í skjóli þess að fólk nennir ekki að sinna lýðræðislegum skyldum sínum að hafa auga með valdinu, hvort heldur því formlega sem felst í ríkisvaldi eða óformlegu auðvaldi, gróf um sig spilling í íslensku samfélagi sem leiddi til hrunsins.

Mótmælendur verða á hinn bóginn að átta sig á því að spilling valdsins fríkennir ekki einstaklinginn frá ábyrgð sinni.

800 manns á Austurvelli

Myntkörfulán og áhættuhegðun

Eftir því sem best er vitað var enginn þvingaður til að taka lán í erlendri mynt. Íslendingum stóð öllum til boða að taka lán í íslenskum krónum en þeir voru margir sem vildu veðja á tiltekna gengisþróun samtímis sem vextir á lánum í erlendri mynt voru lægri en á krónulánum.

Lántaka felur alltaf í sér áhættu. Sá sem tekur lán gerir ráð fyrir að geta greitt lánið og gefur sér ákveðnar forsendur um tekjur sínar. Krónulán fylgja ýmist vöxtum eingöngu eða vísitölu að viðbættum vöxtum. Við búum að nokkurri reynslu með krónulán og tiltölulega einfalt að áætla afborgarnir.

Gengistengd lán eru af öðrum toga. Þótt hægt sé að setja upp spákúrfu um þróun gjaldmiðla er ekki löng hefð fyrir slíkum lánum. Erlend lán voru ekki á boðstólum fyrr en á þessari öld.

Margir tóku lán sem tengd voru gengisþróun og margir töpuðu þegar krónan féll. Ef lagatæknileg glufa er fyrir lántakendur að biðjast undan því að greiða lánin er sjálfsagt að nota þá glufu.

Á hinn bóginn verður ekki framhjá því litið að lántaka í erlendri mynt er áhætta langt umfram áhættu af krónuláni. Tap getur orðið af áhættu, en sumir virðast halda að svo sé ekki.

 

Dómnum verður áfrýjað

Ósjálfstæðir Evrópumenn

Pilsfaldahugsun nýstofnaðs félags sjálfstæðismanna um ESB-aðild  kemur strax fram í fyrsta atriði af tólf sem aðalhöfundur félagsins, Benedikt Jóhannesson, birti í Baugsmiðlinum í vikunni. Þar er aðild að Evrópusambandinu sé rökrétt framhald af þátttöku Íslands í Nató og brotthvarfi bandaríska hersins á Miðnesheiði. Lokasetningin í fyrsta atriði er þessi: ,,Smáþjóð verður að eiga bandamenn þegar hún lendir í vanda."

Hugsunin sem hér býr að baki er að utanaðkomandi eiga að taka af okkur ómakið sem fylgir því að vera þjóð. Íslendingar séu vinalausir, hljómar rökstuðningur Benedikts, vegna þess að Bretar og Hollendingar með stuðningi Evrópusambandsins hafa kúgað okkur til að játast undir ósanngjarnar Icesave-skuldbindingar.

Lausn Benedikts og ósjálfstæðu Evrópumannanna íslensku er að gangast kúgunarsamtökunum á hönd í von um að fá betri meðferð sem feitur þjónn en barinn þræll.