Úrtölur aðildarsinna

Evrópusambandsaðild er forsenda þess að unga kynslóðin vilji búa Ísland, segir raunamæddur miðaldra aðildarsinni í Silfri Egils í dag. Hvaðan Andri Geir hefur vitneskju sína um ungt fólk á Íslandi er erfitt að segja til um enda maðurinn hagvanari erlendis en heima á Fróni.

Reynslurökin segja allt aðra sögu en framtíðarspuni Andra Geirs. Ungir Íslendingar sem sótt hafa nám til útlanda hafa einatt skilað sér heim þrátt fyrir að eiga kost á starfi erlendis, hvort heldur í ESB-ríkjum eða annarsstaðar.

 Þegar málefnafátækt aðildarsinna er orðin slík að spádómar um landauðn eru hafðir í frammi er augljóst að örvæntingin hefur gripið um síg í þeirra röðum. Skiljanlega þar sem málstaður þeirra er dæmdur.

Strandþjóð og stórveldahagsmunir

Hagsmunir Íslendinga sem strandþjóðar eru sértækir. Við náðum árangri í sértækri hagsmunagæslu þegar við vorum í farabroddi strandríkja sem stækkuðu fiskveiðilandhelgi sína úr 4 mílum árið 1950 í áföngum upp í 200 mílur árið 1975. Ef við værum í Evrópusambandinu myndu okkar sértæku hagsmunir þynnast út í hagsmunagæslu Brusselvaldsins.

Björn Bjarnason á Evrópuvaktinni bendir á að við inngöngu í Evrópusambandið yrði Ísland ekki lengur strandríki heldur færðist skilgreiningin yfir til Evrópusambandsins sem sæi um hagsmunagæslu okkar í sjávarútvegsmálum.

Kæmi til þess að skærist í odda með okkur og Rússum vegna sjávarútvegs færu embættismenn í Brussel með málflutning okkar. Rússland og Evrópusambandið eiga hvort um sig margvíslegra hagsmuna að gæta, hvor aðilinn gagnvart hinum. Íslenskir hagsmunir væru þar eins og krækiber í helvíti.

Írsk lausn á evruvanda

Írar þyrftu 15-20 prósent gengisfellingu til að bæta samkeppnisstöðu sína og hefja endurreisn. Þessi leið er þeim ófær þar sem Írar eru með evru ásamt 15 öðrum ríkjum. Ýmsar hugmyndir eru ræddar til að bjarga málum og sumar ,,verkfræðilega" snjallar.

Ein er að Írar segi sig tímabundið frá evrunni og geri það í samvinnu við Seðlabanka Evrópu. Framkvæmdin yrði þannig að um helgi yrði tilkynnt að tækju upp írsk pund á mánudegi. Helgin væri nýtt til að fljúga inn írskum pundum frá seðlaprentsmiðju í Hamborg.

Á mánudegi væri tilkynnt um skráningu írska pundsins, kannski eitt á móti 1,20 evrum en í beinu framhaldi yrði það gefið frjálst. Eftir dýfu, kannski 50 prósent gjaldfellingu, myndi pundið lenda þar sem efnahagsleg nauðsyn býður, þ.e. um 20 prósent lægra en evran.

Eftir 12 - 18 mánuði myndi Írland aftur ganga inn í evrusamstarfið þar sem skiptiverð á pundi og evru réðist af markaðsstöðu. 

Írar fengju sína nauðsynlegu gengisleiðréttingu og gætu hafið endurreisn efnahagslífsins - sem þeir trauðla geta núna.

Lausnin er tæknilega snjöll en tæplega framkvæmanleg. Jafnvel þótt sannfæring væri fyrir því að hægt væri að fara í svona æfingu yrðu  pólitískar mótbárurnar þær að aðgerðir gæti orðið fordæmisgefandi. Aðildarþjóðir evru gætu gert myntsamstarfið að jó-jói og það gætu Þjóðverjar ekki samþykkt enda græfi það undan tiltrú á evrunni.

Pælingin sýnir hins vegar hvað menn láta sér detta í hug til að komast úr spennitreyju evrunnar.