Tölvutækir frambjóðendur; nú er það spurning um málefnin

Kjörstjórn birti nöfn frambjóðenda til stjórnlagaþings og gerði það á pdf skjali sem er fremur óþjált að vinna með. Guðmundur Ásgeirssson bloggari snaraði listanum á excel-skjal og gerði mörgum góða þjónustu með því. Næsta skrefið er að flokka frambjóðendur eftir afstöðu þeirra til álitamála sem helst eru á döfinni og koma við grundvallalöggjafar landsins.

Eitt mál sem eðlilegt er að frambjóðendur kynni afstöðu sín til er þetta: Er vilji til að herða á fullveldisákvæðum stjórnarskrárinnar, t.d. með því að gera kröfu um aukinn meirihluta þegar um framsal fullveldis er að ræða?

Koma svo, frambjóðendur.

Valdafylking án siða

Samfylkingin er tíu ára gömul og hefur setið í tveim ríkisstjórnum. Í báðum hefur hún sýnt samstarfsflokkum taumlaust ofríki. Samfylkingin krafðist þess að Sjálfstæðisflokkurinn héldi sérstakan landsfund um Evrópumál annars myndi Samfylkingin sprengja stjórnina. Sjálfstæðisflokkurinn lúffaði, sem varð honum til ævarandi hneisu, en Samfylkingin sprengdi engu að síður.

Samfylkingin beitti Vinstri græna pólitískri fjárkúgun þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sig. var mynduð og krafðist þess að þingmenn Vg sviku stefnuskrá og kjósendur sína með því að fallast á umsókn til Evrópusambandsins.

 Mörður Árnason benti á það í greiningu fyrir nokkrum vikum að Samfylkingin hefði snemma tamið sér ofríki og nefndi sem dæmi þegar virkjunarsinnar keyrðu yfir náttúruverndarsinna snemma í sögu flokksins. Í kjölfarið þótti sjálfsagt að virða ekki viðlits mótbárur innan flokks gegn áhuga forystunnar á inngöngu í Evrópusambandið.

Í öllum flokkum þróast umræðuvenjur og siðir sem flokksfólk tíðkar innanbúðar og það hefur áhrif á hvernig það kemur fram útávið fyrir hönd flokksins. Samfylkingin þroskaði ekki með sér umræðu. Forystan tók ákvörðun að undangenginni lítilli sem engri umræðu og niðurstöðunni troðið ofan í kokið á flokksmönnum.

Jón Ólafsson heimsspekingur formaður umbótanefndar Samfylkingarinnar segir flokkinn þurfa að ná tökum á sjálfum sér. Meira þarf til. Samfylkingin þarf að siðvæðast. 

„Má ekki vera bitlaust snakk“

Samfylkingin er ónýtt verkfæri í utanríkismálum

Umsóknin um aðild Íslands að Evrópusambandinu opnaði tvennar vígstöðvar Samfylkingarinnar. Annars vegar heimavígstöðvarnar þar sem Samfylkingin þurfti að verja gerræðið sem flokkurinn sýndi með því að beita Vinstri græna pólitískri fjárkúgun og þar með knýja fram minnihlutamál á kostnað meirihlutavilja þjóðarinnar. Hins vegar gagnvart Evrópusambandinu þar sem Samfylkingin varð að koma fram af myndugleik er hæfði ríkisstjórnarflokki.

Samfylkingin er á undanhaldi á báðum vígstöðvum. Hér heima er Samfylkingin einangruð með umsóknina. Flokkurinn fær hvergi stuðning; ekki í stjórnmálalífinu, ekki hjá neinum hagsmunasamtökum og alls ekki hjá þjóðinni.

Vegna vangetu Samfylkingarinnar að afla umsókninni stuðnings hér heima stendur er flokkurinn Íslendingum ónýtt verkfæri í utanríkismálum og sérstaklega í samskiptum við Evrópusambandið. Umboðsleysi Samfylkingarinnar kemur niður á þreki flokksins til að vinna íslenskum hagsmunum framgang erlendis, þar með talið í Brussel.

Samfylkingin verður okkur dýr.

Vísa ekki til sérstöðu