Ísland og Eva Joly

Gangi Ísland í Evrópusambandið flyst innlent framkvæmdavald til meginlands Evrópu í veigamiklum málaflokkum, svo sem í fiskveiðum, landbúnaði og gerð viðskiptasamninga við erlend ríki. Með því að forræði mála sem Íslendingar hafa einir haft á hendi flyst til Brussel skerðist fullveldi landsins.

Evrópusambandið er með 500 milljónir íbúa og valdahlutföll fara eftir stærð ríkja. Ísland hefði innan við eitt prósent áhrif, hvort heldur mælt í þingstyrk á Evrópuþinginu eða atkvæðavægi í Evrópuráðinu. Íslandi yrði í Evrópusambandinu áhrifalaust örríki.

Öll saga sjálfstæðisbaráttu Íslendinga á 19. og 20. öld gekk út á það að flytja framkvæmdavaldið inn í landi. Íslendingar vissu af reynslu að ákvarðanir teknar í Danmörku um málefni Íslands voru ekki byggðar á þekkingu og reynslu af íslenskum aðstæðum.

Stórfellt framsal á fullveldi Íslands til meginlands Evrópu er í mótsögn við kjarnahugsun sjálfstæðisbaráttunnar: Íslendingar eiga að hafa forræði á sínum málum. Fullveldi sem við njótum í dag væri stórlega skert með inngöngu í Evrópusambandið og allar líkur að það myndi skerðast enn frekar eftir því sem Evrópusambandið fær auknar valdheimildir.

Evu  Joly gengur eflaust gott eitt til. Heimili hennar er Frakkland og hún horfir á heiminn út frá sjónarhorni íbúa meginlands Evrópu. Frá Íslandi lítur heimurinn öðruvísi út.

Eva Joly: Ísland á að ganga í ESB

Reiðialdan í upphafi þings

Óhugnanlegt siðleysi Samfylkingarinnar við úthlutun ráðherraábyrgðar á hendur hrunstjórninni, þar sem samfylkingarráðherrar voru gerðir ósakhæfir, er líkleg uppspretta reiðiöldunnar fyrir hálfum mánuði. Það hentaði ekki ríkisstjórninni að glíma við gagnrýni á afgreiðslu tillagna Atlanefndar um ráðherraábyrgð. Ríkisstjórnin ákvað upp á sinni einsdæmi að mótmælin hafi snúist um húsnæðislán og niðurfærslu skulda.

Valkvæður skilningur ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. á þjóðinni er merktur klækjastjórnmálahefðinni sem var undanfari hrunsins. Sitjandi ríkisstjórn er hluti af góssinu sem þjóðin þarf að losa sig við.

Fáir ánægðir með ákvörðun Alþingis