Uppreisn landsbyggðarinnar

Útrásin var skipulögð og framkvæmd í miðborg Reykjavíkur. Höfuðborgin naut útrásarinnar á meðan landsbyggðin lét sér fátt um finnast, e.t.v. að undanskildu Austurlandi. Refsingin fyrir hrunið hefur fram að þessu einkum lent á höfuðborginni. Þangað til að Steingrímur J. kynnti fjárlögin.

Í fjárlagafrumvarpinu er ráðist að grunnþjónustu á landsbyggðinni. Bráðaþjónusta sjúkrahúsa ásamt legurými, sem sannanlega er ódýrara að reka á landsbyggðinni, ætti að vera sjálfsagður þáttur opinberrar þjónustu.

Landsbyggðinni blæðir í augum hrokinn sem birtist í niðurskurðartillögum ríkisstjórnarinnar. Í miðborg Reykjavíkur rís monthús Landsbankafeðga með framlögum úr ríkissjóði en sjúkrahúsum er lokað úti um land.

Jón Ásgeir gleymdi broskallinum - aftur

Jón Ásgeir Jóhannesson Baugsstjórinn fyrrverandi var sakaður um að benda Lárusi Welding forstjóra Glitnis á hver ætti bankann og réði þarf af leiðandi ferðinni. Tölvupóstur þess efnis birtist í fjölmiðlum. Jón Ásgeir svaraði því til að tölvupósturinn hefði verið sendur í gríni - broskallinn hefði gleymst.

Fyrir utan að fara með Glitni eins og einkabanka er Jón Ásgeir þekkur fyrir að krefjast einkaþjónustu á fjölmiðlum sem eru í hans eigu. Á dögum útrásar var Jón Ágeir í heilagra manna tölu á fjölmiðlum sínum. Eftir hrun þóttust sumir blaðamenn sjá hégómlegan og pervisinn kjána þar sem áður var ósnertanlegur auðmaður og gerðu grín að guttanum.

Jón Ásgeir krafðist brottreksturs blaðamanns sem vogaði sér að hæðast að eigandanum. Ætli vörnin verði sú sama? Æi, ég gleymdi broskallinum.

Jón Ásgeir vildi láta reka blaðamann

Djúpu sárin Samfylkingar

Bakland Samfylkingarinnar er ekki jafn  heillum horfið og forystan í Reykjavík. Af ályktun Fljótsdælinga sem starfa í Samfylkingunni að dæma er heilbrigð skynsemi enn við lýði og traust pólitísk dómgreind sömuleiðis. Textinn að austan er skýr og hittir beint í mark.

Stjórn SFF telur að einstakir þingmenn flokksins hafi sært Samfylkinguna og stjórnmál landsins svo djúpu sári að ekki verður grætt á næstu árum. Um það er ekki bitist í yfirlýsingu þessari hvort þingmenn hefðu átt að segja JÁ eða NEI, heldur hvernig hægt er að hlaupa milli feigs og ófeigs eftir eigin geðþótta á augnabliki.
Þau vinnubrögð einstakra þingmanna að sjá ekki yfirsjónir félaga sinna, eða að telja yfirsjónir pólitískra andstæðinga stærri en liðsfélaga sinna fordæmir stjórn SFF meir en orð fá lýst.

Atkvæðahönnun forystu Samfylkingarinnar í þingsályktun um ráðherraábyrgð er gróf móðgun gagnvart þjóðinni og sýnir botnlausa spillingu hugarfarsins.

 

Gagnrýna framgöngu þingmanna eigin flokks

Sukk Árna bæjó og ábyrgð ríkisvaldsins

Árni Sigfússon bæjarstjóri Reykjanesbæjar rak um árabil efnahagsstefnu sem tók það versta úr frjálshyggju og sósíalisma. Glórulaust brask með opinbera eigur og fjárfestingarfyllerí sem byggði á loftköstulum voru ær og kýr sjálfstæðismanna suður með sjó. Ríkissósíalismi Árna og félaga setti bæjarsjóð á hausinn.

Gangi ríkið í ábyrgð fyrir skuldunum og sukkliðið stjórni áfram eins og ekkert hafi í skorist er alið á ábyrgðarleysi í opinberum rekstri. Ríkisvaldið getur ekki með annarri hendinni reddað mönnum eins og Árna Sigfússyni en með hinni hendinni lokað sjúkrahúsum á landsbyggðinni. 

Skilanefnd á að taka yfir rekstur bæjarsjóðs Reykjanesbæjar sem er gjaldþrota. Árni og félagar eiga að snúa sér að einhverju öðru en rekstri sveitarfélaga sem þeir sannanlega hafa hvorki vit né þroska til að takast á við. Eftir það má ræða björgunaraðgerðir.

Ríkið borgi 700 milljónir