Þögnin í byrgi Jóhönnu

Hávært glamur búsáhalda felldi ríkisstjórn Geirs H. Haarde en það verður stíffrosin þögn Breta og Hollendinga sem kaffærir Jóhönnustjórnina. Össur, Jóhanna og Steingrímur J. auglýsa afstöðu viðsemjenda okkar í Icesave-málinu með því að boða fulltrúa stjórnarandstöðunnar á sinn fund til að njóta þagnarinnar.

Þegar stjórnmálaelíta landsins hittist til að þegja saman er það líklega vísbending um að stjórnmálin eigi ekki erindi við þjóðina.

Hér fær Jóhanna heilræði sem strákarnir í kringum hana hafa ekki döngun í sér að veita: Keyrðu út á Bessastaði á morgun og afhentu húsráðanda afsagnarbréf.

Langur en rýr fundur

Reiðistjórnun á Íslandi? Látt' ekki svona

Tímaritið Economist er ímynd breskrar yfirvegunar og býr að úrvalsliði blaðamanna. En stundum skjöplast útgáfunni. Í nýlegri færslu á vefsíðu tímaritsins er sagt að árið 2010 gæti orðið óróasamt þegar efnahagslegir erfiðleikar breytast í félagslega óöld.

Ríki þriðja heimsins eru líklegust til að verða fyrir barðinu á upplausn og innanlandsátökum. Evrópa er líka í hættunni. Nefnd eru þrjú lönd þar í álfu sem standa frammi fyrir hyldýpinu, Frakkland, Bretland, Lettland og já, Ísland.

Klykkt er út með því að reiðistjórnun gæti verið á dagskrá um víða veröld.

Ef almannatengslastofa fékk það hlutverk að mála stöðu lands og þjóðar sem dekkstum litum ætti hún að fá bónus.

 

Hér greinin í Economist.

Smáreddingar til margra

Fólk trúði að breiðvirk og róttæk lausn yrði fundin á vanda þeirra heimila sem urðu fyrir skakkaföllum í hruninu. Breiðvirknin gekk eftir, frysting lána eins og hver vildi og þeim sem ekki vildu lánaleiðréttingu þurftu beinlínis að bera sig eftir því að fá að vera í friði.

Breiðvirk lausn getur hins vegar ekki verið róttæk. Engin samstaða var í samfélaginu að slá af 20 prósent höfuðstóls lána. Raunar var vafamál hvort það dygði nema fyrir hluta af þeim fimmtungi heimila sem getur ekki staðið í skilum.

Smáreddingar til margra þýðir að skuldsettustu heimilin fara í gjaldþrot. Stjórnmálamenn vita það en vilja skiljanlega ekki segja það upphátt.

Sendi 850 nauðungarsölubeiðnir

Ríkisstjórnin er rauða dulan

Í deilu Íslendinga annars vegar og hins vegar Breta og Hollendinga er deilt um hvort og hvernig almenningur ábyrgist fjármálagjörninga einkabanka. Í síkum deilum í meginatriðum tvær aðferðir til úrlausnar, fyrir dómstólum og með stjórnmálum.

Bretar og Hollendingar vildu ekki dómstólaleiðina af tveim ástæðum. Í fyrsta lagi þótti hún seinvirk, einkum sé haft í huga að fjármálakerfi álfunnar riðaði til falls haustið 2008 og ekki mátti vafi leika á að innistæður væru tryggðar. Í öðru er verulegum vafa undirorpið að ríkissjóðir eigi að taka yfir innistæðutrygginasjóði verði þeir gjaldþrota. Evrópska regluverkið gerði ekki ráð fyrir kerfishruni eins og varð hér og úrræði því ekki fyrir hendi.

Skjótvirk stjórnmálaafgreiðsla hefði verið farsælasti kostur fyrir báða deiluaðila. En vegna hrikalegra afglapa íslensku samninganefndarinnar tókst ekki betur til en svo að Bretum og Hollendingum var talin trú um að þeir gætu fengið betri samninga en raunsætt og sanngjarnt er að þeir fái.

Meginábyrgð á Icesave-samningnum er hjá ríkisstjórninni. Á meðan hún situr telja hagsmunaaðilar í alþjóðlegum bankaheimi að stjórnin eigi að standa skil á samningnum sem hún skrifaði undir.

Ekkert gerist í Icesave-deilunni fyrr en ríkisstjórnin fer frá.

Lækkun lánshæfiseinkunnar gæti orðið afdrifarík