Reykjavíkurkreppan og landsbyggðin

Veturinn verður harðari á höfuðborgarsvæðinu en á landsbyggðinni. Kreppan vegna útrásarinnar og hrunsins bitnar harðar á suðvesturhorninu en öðrum landshlutum. Það er eðlilegt þar sem útrásin var skipulögð og framkvæmd í póstnúmeri 101. Atvinnuvegir sem munu bjarga íslensku samfélagi úr kreppunni eru sterkari í dreifbýlinu en á mölinni.

Útgerðin, landbúnaðurinn og ferðaþjónustan geta með hjálp krónunnar rennt stoðum undir efnahagslega endurreisn landsins.

Vegna þess hversu kreppan fer ólíkum höndum um landsmenn er líklegt að pólitísk viðhorf verði önnur á landsbyggðinni en höfuðborginni. Landsbyggðin mun verða harðari í afstöðunni gegn umsókn Íslands að Evrópusambandinu og mun hafa minni áhyggjur af atvinnuleysi, sem einkum er bundið við höfuðborgarsvæðið. Fallandi verð á húsnæði kemur lítið við landsbyggðina og líklega eru þeir hlutfallslega færri þar skulda veðlán hærri en nemur andvirði eigna.

Landsbyggðin er hornsteinn endurreisnarinnar.

Lissabonsáttmálinn er illskiljanlegur af ásetningi

Evrópusambandið skrifaði Lissabonsáttmálann þannig að hann yrði torskilinn. Sáttmálinn, sem kom í stað stjórnarskrár sem Frakkar og Hollendingar höfnuðu í þjóðaratkvæði árið 2005, er beinlínis hannaður til að koma í veg fyrir umræðu.

Karel du Gucht sem situr í framkvæmdastjórn Evrópusambandsins viðurkennir í fjölmiðlaviðtali blákalt að  Lissabonsáttmálinn er illskiljanlegur af ásetningi.

"Whilst the original Constitutional Treaty was technical, and correct, people didn't read the Lisbon Treaty, they didn't understand the first word about it.  No real debate about the Lisbon Treaty could happen.  This was a deliberate decision of the European Council". 

Hér er nánar rætt um þennan merkilega sáttmála sem Írar verða látnir kjósa um í annað sinn, eftir að hafa hafnað honum einu sinni í þjóðaratkvæði. Nei, þýðir ekki nei þegar Brussel vill fá sínu framgengt.