Eftir svívirðuna

Kaldastríðskynslóð íslenskra vinstrimanna reisti sér bautastein í gær sem verður minnisvarði um stórkostlegustu afglöp sem nokkur stjórnmálahreyfing hefur framið hér á landi. Harmleikurinn er saga um hvernig hégómi og valdaþorsti blindar hugsjónafólk og fær það til óhæfuverka. Eins og i bókmenntum þarf leiðarstef sem bindur flókna atburðarás saman og í tilfelli forystuliðs Vg var það pólitísk blóðskömm.

Rauður þráður í róttækri vinstripólitík allt frá millistríðsárunum er þjóðfrelsið. Við stofnun lýðveldisins náðu forystumenn kommúnista, Einar Olgeirsson og Brynjólfur Bjarnason, saman við höfuðpáfa Sjálfstæðisflokksins, Ólaf Thors, og þeir skrifuðu stjórnarskrá saman að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Helstu andstæðingar lýðveldisstofnunar komu úr röðum Alþýðuflokksins, þar sat t.a.m. á fleti Hannibal Valdimarsson hvers sonur Jón Baldvin reynir enn í dag að koma lýðveldinu fyrir kattarnef.

Viðhengi við þjóðfrelsisbaráttuna voru nærtækar alþjóðlegar hugmyndir eins og kommúnismi, sósíalismi, félagslegur jöfnuður, kvenfrelsisbarátta, þriðjaheims-samúð og nú síðast umhverfisvernd. Stærstu sigrar róttækra vinstrimanna voru í sjálfstæðisbaráttunni. Lúðvík Jósepsson, síðar formaður Alþýðubandalagsins, skrifaði sem sjávarútvegsráðherra undir reglugerð um útfærslu landhelginnar í 12 mílur árið 1958. Alþýðubandalagið var aftur gerandi þegar landhelgin var færð út í 50 mílur árið 1972.

Herseta Bandaríkjamann á Keflavíkurflugvelli var fleinn í holdi róttækra þjóðfrelsissinna. Kvislingarnir í Alþýðuflokknum voru aftur áköfustu kanadindlar landsins. Valdahlutföll milli þjóðernissinna og kvislinga á vinstri kanti stjórnmálanna voru öll lýðveldisárin þau að þjóðernissinnar voru ávallt stærri. Krötum sveið þetta og er leið að reglulegri uppstokkun í vinstrihreyfingunni um nýliðin aldamót átti að einangra harðasta kjarnann í róttækra vinstrinu í áhrifalitlum smáflokki upp á fimm til sjö prósent.

Daginn sem síðasti landsfundur Alþýðubandalagsins var haldinn, haustið 1999, sendi Össur Skarphéðinsson þingmaður Alþýðuflokksins þá kveðju úr þingstól Alþingis að nýr flokkur sameinaðra vinstrimanna myndi stefna á inngöngu í Evrópusambandið. Þetta var rauða dulan sem tryggði að vinstrimenn yrðu áfram klofnir í þjóðernissinna og kvislinga.

Þegar Vinstrihreyfingin grænt framboð er stofnað fyrir áratug eru Ameríkanar að tygja sig til brottfarar af Miðnesheiði en orðræða fullveldis fékk strax nóg verkefni í átökum við ágenga Evrópusinna í Samfylkingunni.

Steingrímur J. Sigfússon stofnaði Vg. Hann er lærisveinn Svavars Gestssonar fyrrum formanns Alþýðubandalagsins. Meðstofnandi Steingríms er Ögmundur Jónasson sem Svavar fékk sem óháðan frambjóðanda á lista Alþýðubandalagsins í Reykjavík. Helsti handlangari Steingríms J. er Árni Þór Sigurðsson sem var í sama hlutverki hjá Svavari Gestssyni. Álfheiður Ingadóttir var eins og faðir hennar samverkamaður Svavars til margra ára. Dóttir Svavars er Svandís sem er umhverfisráðherra og gerði grein fyrir atkvæði sínu í gær: Ég er á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu en segi samt já við ályktun um aðildarumsókn. Og já, Svavar er handvalinn formaður Steingríms J. í samninganefndinni sem sá um Icesave.

Staðan er þessi: Lítil lokuð klíka stal og misþyrmdi arfleifð róttækra þjóðfrelsisstjórnmála á Íslandi. Búið er að geirnegla að Vg verði áhrifalaus krypplingaflokkur með fimm til sjö prósent fylgi. Engin furða að Össur tók sér frí í gær til að hlægja sig máttlausan.