Steindauð ríkisstjórn

Icesave-klúðrið er falið á meðan ríkisstjórnin fær Vg til að myrða stefnu og fylgi flokksins í þágu blekkingar um að aðildarviðræður og  umsókn um aðild að Evrópusambandinu séu sitthvað. Þegar atkvæðagreiðslan um umsóknina er um garð gengin verður Icesave-samningurinn aftur á dagskrá.

Icesave-málið stóð illa fyrir ríkisstjórnina áður en það fór í hlé og það hefur versnað síðan. Upplýsingar um að fulltrúar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins hafi hneykslast á framferði Breta og Hollendinga og aumingjaskap íslensku samninganefndarinnar, grein Ragnars Hall um vankunnáttu íslensku samninganefndarinnar og lögfræðileg rök Stefán Más Stefánssonar hníga öll í sömu átt; við eigum ekki að samþykkja Icesave-samninginn.

Þegar Júdas J. Sigfússon gengur á ný til þeirra verka að troða handónýtum Icesave-samningi ofan í þjóðina er hann blóðugur upp fyrir axlir vegna svika í ESB-málinu. Þótt Þistilfjarðardrengurinn sé fylginn sér eru væntanlega takmörk fyrir því hvað þingmenn Vg eru tilbúnir að brenna margar brýr að baki sér. Formaðurinn verður brátt saddur pólitískra lífdaga en í þingflokknum er fólk sem vill að sín verði minnst fyrir annað en að vera svikahyski.

Orðræðunnar vegna skulum við segja að ESB-umsóknin og Icesave-samningurinn nái hvorttveggja fram á þingi. Hvernig ætlar ríkisstjórn sem með blekkingum nær þeim áfanga að hefja formlegt framsal fullveldis og forræðis eigin mála til útlanda og leggur jafnframt drápsklyfjar á þjóðina vegna misheppnaðrar útrásar; hvernig ætlar þessi sama ríkisstjórn að fá starfsfrið, fá almenning með sér í endurreisnina? Það sem gefið hefur þessari ríkisstjórn lögmæti er flekkleysi Vinstri grænna. Frómlyndi vék fyrir tækifæriskenndu svikaeðli.

Dagar ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur eru taldir.

Endurreisn Sjálfstæðisflokksins

Móðurflokkur íslenskra stjórnmála er að ná vopnum sínum ef marka má fregnir um að þingmenn flokksins ætli allir að greiða atkvæði gegn þingsályktunartillögu um að Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu.

Gegnheill meirihluti Íslendinga er á móti inngöngu landsins í Evrópusambandið. Aðildarsinnum tókst með blekkingum um að aðildarviðræður væru eitt en umsókn annað að fá nokkrar skoðanakannanir til að staðfesta vilja meirihluta almennings til aðildarviðræðna. Á þeim grunni var rekinn áróður sem nær líklega hámarki þegar einhverjir siðferðiskrypplingar úr röðum þingmanna Vg munu greiða atkvæði með þingsályktuninni.

Andspænis svikaflokknum Vg og grillupólitík Samfylkingarinnar á Sjálfstæðisflokkurinn það tækifæri að standa heill og óskiptur í stærsta máli seinni tíma stjórnmálasögu landsins, afstöðunni til inngöngu í Evrópusambandið. Á síðasta landsfundi var afgerandi samþykkt um að áður en Ísland sækti um aðild yrði þjóðaratkvæðagreiðsla.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur tækifæri til að endurvinna traust almennings með því að hafa eina skoðun meginmáli íslenskra stjórnmála og standa við hana. Þegar falsrökin fyrir aðild verða afhjúpuð verður eftirspurn eftir heilindum í stjórnmálum.

Sjálfstæðisflokkurinn á kost á að gera sig að réttnefndum sjálfstæðisflokki sem stendur með fullveldinu og forræði Íslendinga í eigin málum. 

Lygamaskínan afhjúpuð

Aðildarsinnum tókst að draga upp þá falsmynd af umsókn um aðild að Evrópusambandinu að Íslendingar færu í könnunarviðræður við ESB. Þegar þegar þeim viðræðum lyki vissum við hvað væri í pakkanum og gætum tekið afstöðu til þess. Samfylkingin, Morgunblaðið undir núverandi ritstjóra, Samtök iðnaðarins og fleiri hafa klifað á þessari blekkingu m.a. með því að efna til skoðanakannan til að mæla vilja fólks til aðildarviðræðna. Svona hljómar spurningin sem Samtök iðnaðarins leggja reglulega fyrir almenning:

Ertu hlynnt(ur) eða andvíg(ur) því að taka upp aðildarviðræður við Evrópusambandið? 

Þeir sem svara þessari spurningu mega halda að það séu nokkurs konar könnunarviðræður sem farið er í og maður getur ekki verið á móti viðræðum er það? Það er blekking í besta falli, ef ekki bein lygi.

Í reynd er ferlið gagnvart Evrópusambandinu þannig að stjórnvald viðkomandi ríkis sækir um aðild. Ráðherraráð, þ.e. stjórnvaldsfulltrúar aðildarríkjanna taka umsóknina fyrir og fái hún samþykki á þeim vettvangi er umsókninni vísað til framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins. Viðræður umsóknarríkis við framkvæmdastjórnina snúast um hvernig umsóknarríkið ætlar að taka upp lög og reglur Evrópusambandsins. 

Birgitta Jónsdóttir þingmaður Borgarahreyfingarinnar sá í gegnum blekkinguna þegar hún hafði setið þó nokkra fundi í utanríkismálanefnd.

Dómgreindin skilin eftir heima

Stjórnvald fullvalda ríkis sem sækir um inngöngu í Evrópusambandið þarf að vera einbeitt i vilja sínum til inngöngu og hafa stuðning meirihluta þjóðarinn á bakvið sig. Framsal fullveldis er öllum þjóðum viðkvæmt, og oftast í öfugu hlutfalli við stærð þeirra - smáþjóðir eru viðkvæmari fyrir afsali vegna þess að fullveldi er þeim að jafnaði torfengnara en stórþjóðum.

Íslenska stjórnvaldið sem nú situr er klofið í afstöðu sinni og hefur ekki stuðning þjóðarinnar á bakvið sig. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur ætlar að rusla saman stuðningi á þingi við aðildarumsókn og efna til sundrungar með þjóðinni í þjónkun við þá meinloku að Ísland eigi erindi í klúbb þjóða þar sem við framseljum fullveldi okkar og fáum innan við eitt prósent áhrif.

Til að láta sér detta í hug að óbrjáluð þjóð muni nokkru sinni samþykkja slíka vitleysu þarf maður að vera í löngu fríi frá dómgreindinni.