Icesave, ESB og fallin ríkisstjórn

Almenningur sér samhengi á milli nauðungarsamninga við Breta og Hollendinga og umsóknar um aðild að Evrópusambandinu. Þjóðin refsar þeim flokkum sem standa að aumingjapólitík og vill nýtt fólk í brúnna.

Talsmenn Framsóknaflokksins, Sigmundur, Vigdís og Eygló tala djarfmannlega og er umbunað. Almenningur vill að stjórnmálamenn standi í lappirnar og nái fram réttlátum niðurstöðum í samningum við aðrar þjóðir.

Ríkisstjórnin er komin á flótta og verður á undanhaldi þar sem eftir lifir af starfsdögum hennar.

 

 

Fylgi stjórnarflokkanna minnkar

Stjórnin er ekki 800 milljarða kr. virði

Ríkisstjórnin stendur og fellur með Icesave-samningnum. Forystumenn stjórnarinnar, Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon, verða að fá samninginn í gegn til að tryggja sér pólitískt framhaldslíf.

Það nákvæmlega ekkert sem þessi ríkisstjórn stendur fyrir sem réttlætir 800 milljarða króna verðmiða. Stjórnarsáttmálinn er reistur á svikum Vinstri grænna við kjósendur sína þar sem hlaupið var eftir grillupólitík Samfylkingarinnar um að Evrópusambandsaðild væri töfralausn á þeim vanda sem blasir við þjóðinni.

Umsókn um aðild að Evrópusambandinu gerir illt verra. Með því að senda inn umsókn værum við að gefast upp á vandanum. Ríkisstjórnin lítilsvirðir sjálfstæðisbaráttu síðustu tvöhundruð ára og kastar fyrir róða möguleikum óborinna kynslóða Íslendinga til að fara með forræði sinna mála.

Þjóðin verðskuldar ekki þessa ríkisstjórn uppgjafar og svika. Rómantískt tuttugustualdar rugl um vinstri stjórn er orðin að martröð á þeirri tuttugustuogfyrstu. Orðspor þeirra stjórnmálamanna sem sitja þessa stjórn og hanga utan á henni er á hraðri leið í ræsið. Hvernig sem allt veltur með Icesave verða kosningar fyrr en varir. Svikulir stjórnmálamenn fá makleg málagjöld um síðir.

Ef nokkur döngun er í óbreyttum alþingismönnum fella þeir þennan samning.