Skipulagt gjaldþrot

Ofþensla síðustu ára leiddi til þess að margskonar atvinnurekstur hófst í loftbóluhagkerfinu. Þegar bólan er sprungin þarf að grisja fyrirtækjaskóginn. Undir venjulegum kringumstæðum ætti markaðurinn sjálfur að vinna sig í gegnum þennan vanda. Þau fyrirtæki sem eru í eðlilegum rekstri og skuldsett í takt við afkomu myndu lifa en hin lognast útaf.

Kringumstæður eru á hinn bóginn ekki eðlilegar með því að ríkið á alla bankana sem þýðir að þeir hafa öll ráð fyrirtækja í hendi sér.

Stjórnvöld verða að senda skýr skilaboð um hvernig þau annars vegar sjá fyrir sér að atvinnulífið þróist á næstu árum og hins vegar hvernig þau vilja að tekið sé á fyrirtækjum.

Það liggur í hlutarnis eðli að þeir eigendur sem keyrt hafa rekstur í þrot eiga ekki að fá niðurgreidda aðstoð hins opinbera til að halda sér á floti. 

Það mætti hins vegar hugsa sér að búa til pakkalausnir fyrir rekstur sem talinn er geta gert sig þar sem starfsmenn fá tækifæri til að taka yfir reksturinn með opinberri aðstoð og ef til vill aðkomu lífeyrissjóða.

Ef stjórnvöld ætla ekki að láta vælið í Samtökum atvinnulífsins stjórna umræðunni þarf að koma einhver stjórnvaldspæling um atvinnurekstur í skugga kreppunnar.

 

Kögunarpeningar

Einu sinni var opinbert fyrirtæki sem fékk pólitískt skipaðan yfirmann sem aftur réð eiginkonuna til að sjá um bókhaldið. Skötuhjúin sögðu hókus pókus og eignuðust fyrirtækið. Vegna þess hversu vel tókst til með fyrirtækið á að reyna sömu aðferð á landsvísu. Heill stjórnmálaflokkur ætlar að hókus pókusa gjaldþrota fyrirtæki með niðurfellingu skulda. Sniðugt.