Ósigur Sjálfstæðisflokks engin tilviljun

Í andarslitrum ríkisstjórnar Geirs H. Haarde var ekki hægt að sjá fyrir gagnólíka vegferð Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar fram að kosningum. Flest er Sjálfstæðisflokknum mótdrægt á meðan Samfylkingin siglir þöndum seglum í kosningasigur.

Hrunið varð þrátt fyrir allt á sameiginlegri vakt S-flokkanna en aðeins annar þeirra situr uppi með svartapétur. Hvers vegna?

Heppni er hluti af svarinu. Jóhanna Sigurðardóttir datt í hlutverk forsætisráðherra og kom á daginn að hún kunni rulluna. Til liðs við Samfylkinguna gekk flokkur með þrautreynda forystu sem varla hefur stigið feilspor. Utanþingsráðherrarnir gera sig og gamla ráðherrasett Samfylkingar hefur hægt um sig í skjóli Jóhönnu.

Óheppnin hefur að sama skapi elt Sjálfstæðisflokkinn. Endurnýjunin í forystu var fyrirsjáanleg og lítt spennandi. Björn Bjarnason var siðferðileg kjölfesta sem flokkurinn getur illa verið án. Varaformaðurinn er lemstraður af Kaupþingsvenslum. Oddvitar beggja Reykjavíkurlistanna eru upp fyrir haus í útrásarmykju.

Stríðsgæfan er á hinn bóginn eitthvað sem maður býr sjálfur til í pólitík og snýst að jafnaði á sveif með þeim sem hafa trú á sjálfum sér. Sjálfstæðisflokkurinn gerði þau reginmistök eftir hrunið að fallast á eitthvað sem hét endurskoðun Evrópustefnu. Allir heilvita menn sjá og skilja að hvorki höfðu Evrópumál neitt með hrunið að gera né var bjargráð að finna í Brussel eftir októberflóðölduna. Afstaðan til inngöngu er langtímamál.

Sjálfstæðisflokkurinn lét undan kröfum Samfylkingarinnar um að endurskoða afstöðuna til Evrópusambandsins og lagði upp í ferð án fyrirheits. Samfylkingin kom með þessa kröfu til að setja samstarfsflokkinn úr jafnvægi og það tókst fullkomlega. Úfar risu innanflokks og meðal stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins. Þegar Samfylkingin sprengdi engu að síður ríkisstjórnina var samstarfsflokkurinn kominn á hnén. Úr þessu mun Sjálfstæðisflokkurinn ekki koma sér á lappir fyrir kosningar.

Sjálfstæðisflokkurinn missti sitt helsta skjól

Í sögulegu samhengi er Sjálfstæðisflokkurinn málssvari atvinnurekenda, en sá þjóðfélagshópur á ekki upp á pallborðið hjá kjósendum vegna hrunsins sem var í boði fyrirtækja. Sjálfstæðisflokkurinn átti þó skjól í mönnum eins og Davíð Oddssyni og Birni Bjarnasyni sem andæfðu yfirgangi auðhringa. Andóf þeirra benti til að ærlegan þráð væri að finna í flokknum.

Þegar mútumálið kemst í hámæli og forystan slær skjaldborg um mann sem hefur milligöngu um tugmilljónagjafir auðhringa til flokks og ætlar síðan að selja sömu auðhringjum opinberar eigur er fokið í flest skjól fyrir móðurflokki íslenskra stjórnmála.

Fólk segir sín á milli að atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum er atkvæði greitt óuppgerðri spillingu. En það er einmitt uppgjör við spillingu sem er helsta mál íslenskra stjórnmála í dag og næstu árin. 

Samfylking stærst