Skattlagning til hagsældar

Íslenskri atvinnurekendur þola illa hagnað af starfsemi sinni. Hagnaðinn nota þeir sjaldnast af skynsemi, til að byggja upp til framtíðar eða geyma til mögru áranna. Íslenskur hagnaður fer jöfnum höndum í einkaneyslubruðl og í að byggja skýjaborgir. Íslenski atvinnurekandinn er hliðstæða mannsins sem er veikur fyrir áfengi - einhver annar en hann sjálfur verður að stjórna drykkjunni.

Við eigum að skattleggja atvinnurekstur þannig að hann verði ekki sjálfum sér og öðrum að fjörtjóni. Einhver kann að halda að þá nenni menn ekki í atvinnurekstur en það er misskilningur. Alltaf er nóg af mönnum sem vilja reyna sig í rekstri. Hagnaðarvonin er aðeins einn þáttur af mörgum sem hvetur menn að búa sér til fyrirtæki.

Meginmarkmið nýrrar skattastefnu er að fyrirbyggja óæskilegan hagnað.

 

 

Stjórnlagaþing er rugl

Almenningur heldur uppi 63 þingmönnum til að setja lög og fara þeim höndum um stjórnarskrá er hæfa þykir hverju sinni. Ef þessir þingmenn geta ekki, kunna ekki eða þora ekki að leggja til nýmæli eða breyta gildandi lögum eiga þeir að segja af sér þingmennsku og taka sér annað fyrir hendur.

Það tekur ekki tali að þingheimur afsali völdum Alþingis í hendur samkundu sem hvorki hvílir á hefðum né lögmætum grunni. Málatilbúnaður meirihlutans er lýðskrum af verstu sort og mun ekki leiða til annars en niðurgreiddra trúðsláta.

Kominn er tími til að stemma stigu við októberhruninu. Víst fór margt úrskeiðis og langan tíma tekur að vinda ofan af vitleysunni sem látin var viðgangast um árabil. En það er að fara úr öskunni í eldinn að boða til samkundu af því tagi sem frumvarpið mælir fyrir.

Frumvarpið ekki afgreitt út úr sérnefnd