Morgunblaðið og feðgarnir

Það er margt líkt með feðgum. Þórir Stephensen, fyrrum prestur og kirkjugarðasérfræðingur í Viðey, ákallar Guð almáttugan á landsfundi Sjálfstæðisflokksins og biður flokksmenn að þegja um afstöðu sína til inngöngu í Evrópusambandið til að flokkurinn klofni ekki. Ólafur sonur hans, ritstjóri Morgunblaðsins, lýgur upp á Sjálfstæðisflokkinn löngun til að ganga í Evrópusambandið í Reykjavíkurbréfi. Faðirinn úthýsir sannleikanum til að lygi sonarins fái ekki keppinaut.

Undir stjórn Ólafs rekur Morgunblaðið grímulausan áróður fyrir inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Sjálfstæðisflokkurinn samþykkti á landsfundi ályktun um Evrópumál sem allir sæmilega læsir menn sjá að er ítrekun á fyrri afstöðu flokksins um að Íslandi sé best borgið utan Sambandsins.

Evrópulöngun ritstjórans er slík að hann blandar í graut afstöðu endurreisnarnefnd flokksins til gjaldmiðilsins við umræðuna um inngöngu. Endurreisnarnefndin laut forræði Evrópusinnans Vilhjálms Egilssonar framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins. Atvinnulífið vill nýja mynt eftir að hafa misþyrmt krónunni með fjárglæfrum sem þjóðin sýpur seiðið af.

Heilaleikfimi Ólafs ritstjóra fær út að ef menn vilja ekki krónu þá hljóti þeir að vilja inngöngu í Evrópusambandið.

Ritstjórinn virðist halda að lesendur Morgunblaðsins séu bjánar sem sjá ekki í gegnum einfeldningslegar málfundabrellur.

Það er einfaldlega ekki boðlegt að áskriftarblað bjóði lesendum sínum upp á rakalausan lygaþvætting eins og þann sem lesa má í Reykjavíkurbréfi dagsins.