Brauðmolaspeki ESB-sinna

Brauðmolahagfræði er það kallað þegar engar hömlur eru settar á athafnir þeirra ríku og þeim leyft að fara sínu fram í trausti þess að af gnægtarborðinu falli brauðmolar til almúgans. Íslenskir aðildarsinnar að Evrópusambandinu beita áþekkum rökum til að telja okkur trú um að best sé að ganga inn í ESB.

Við græðum á inngöngu, segja þeir og tiltaka smátt og stórt svo sem matvælaverð, vexti, skólagjöld og fleira. Skemmtilegasta dæmið er af Eiríki Bergmann þegar hann sagði að við inngöngu yrði einfaldara að versla á Netinu.

Brauðmolaspeki gengur sérstaklega vel ofaní þá sem fyrirsjáanlega geta aukið atvinnumöguleika sína í skrifræði Evrópusambandsins. Í hverri viku fara tugir Íslendinga til Brussel og eru þetta sérfræðingar af ýmsu tagi sem fá glýju þegar aðild ber á góma. Þessi hópur er áberandi í auglýsingu sem birtist í dagblöðum í dag en þar er hvatt til inngöngu.

Fólk hefur fullan rétt á að velja sér hnjástöðu og bíða eftir brauðmolum.

Ferföld girðing gegn ESB-aðild

Í ályktun Sjálfstæðisflokksins um Evrópumál er reist ferföld girðing gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Áréttuð er fyrri stefna flokksins um að yfirvegað mat Sjálfstæðisflokksins sé að hagsmunum Íslands sé best borgið utan ESB. Lykilsetning í ályktun landsfundarins er eftirfarandi:

Komist Alþingi eða ríkisstjórn að þeirri niðurstöðu að sækja beri um aðild að Evrópusambandinu er það krafa Sjálfstæðisflokksins að fara skuli fram þjóðaratkvæðagreiðsla um þá ákvörðun á grundvelli skilgreindra markmiða og samningskrafna.  

Þetta þýðir að ekki verður þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildarumsókn fyrr en meirihluti hafi myndast á Alþingi um að sækja skuli um aðild. Til viðbótar er skýlaus krafa að skilgreind samningsmarkmið liggi fyrir. Samfylkingin hefur alltaf heykst á því að skilgreina samningsmarkmið okkar. Ástæðan er sú að í þeim samningsmarkmiðum kæmi annað tveggja fram; að Íslendingar fallist á að  fiskveiðistjórnun fari til Brussel eða að engir samningar verði gerðir nema ESB fallist á að við stýrum áfram auðlindum okkar. Í fyrra tilvikinu er óhugsandi að þjóðin samþykki aðild og í seinna tilvikinu er óhugsandi að ESB hleypi okkar inn.

Ef svo fjarska ólíklega vildi til að sótt yrði um aðild þá er það krafa Sjálfstæðisflokksins að aðildarsamningur yrði lagður undir þjóðaratkvæði.

Girðingarnar fjórar eru þessar:

1. Sjálfstæðisflokkurinn er á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

2. Ef meirihluti myndast á Alþingi fyrir umsókn um aðild skal skilgreina samningsmarkmið.

3. Tillaga um aðildarumsókn og skilgreind samningsmarkmið skal lögð undir þjóðaratkvæði.

4. Aðildarsamningur yrði ávallt lagður undir þjóðaratkvæði.

Hér er ályktunin í heild.

 

Krugman neglir fjármálakerfið

Frá sjöunda áratug síðustu aldar og fram að yfirstandandi fjármálakreppu tvöfaldaðist stærð bandaríska fjármálakerfisins, fór úr fjórum prósentum þjóðarframleiðslu í átta prósent. Fjármálakerfið seldi þá hugmynd að lán væru ekki rétt og slétt lán heldur mætti búta þau í sundur, búa úr þeim vafninga til að selja og endurselja. Fjármálaumsýsla af þessu tagi átti að dreifa áhættu betur en gamla fyrirkomulagið, ekki aðeins í upprunalandinu heldur á alþjóðavísu. Hugmyndin fékk lögmæti á frjálshyggjuáratugnum þegar Reagan var við völd í Bandaríkjunum og Thatcher í Bretlandi.

Regluverki í kringum fjármálastofnanir var rutt úr vegi enda gerði það ekki annað en að torvelda framgang nýju fjármálaverkfræðinnar.

Fjármálakreppan afhjúpaði svindlið eins og Nóbelsverðlaunahafinn í hagfræði, Paul Krugman, bendir á í nýjum pistli í New York Times.