Auðmenn og réttlætið

Óþolinmæði er skiljanleg. Hrunið breytti lífskjörum þúsunda Íslendinga í einni svipan og almenningur vildi að réttlætið næði fljótt og og afgerandi fram að ganga gagnvart auðmönnum. Í réttarríki tekur það hins vegar tíma að koma auðkýfingum undir manna hendur.

Á meðan þjóðin sýnir ákæruvaldi skilning og þolinmæði í fullvissu um að auðjöfrum verða birtar ákærur er ríkisstjórnin á  undarlegu róli.

Rauði dregillinn með skattafríðindum og afslætti af opinberum gjöldum er lagður fyrir Björgólf Thor Björgólfsson og viðskiptafélaga hans Vilhjálm Þorsteinsson.

Með athæfinu er ríkisstjórnin að hvítþvo einn helsta ábyrgðarmann íslenska fjármálahrunsins. Kurlin eru ekki öll komin til grafar í máli Bjögga, Villa og Samfylkingarinnar.

Árangurs að vænta fljótlega

Valdabarátta í Brussel

Dálkahöfundurinn Karlamagnús á Economist bloggar um valdabaráttu í Brussel í framhaldi af gildistöku Lissabonsáttmálans. Utanríkisþjónustan sem lafði Ashton stýrir þykir einum of höll undir framkvæmdastjórnina, að margra áliti. Evrópuþingið fékk víðtækari heimildir frá og með 1. desember og fulltrúar ýmissa þjóðríkja ekkert ýkja kátir með það.

Hérer bloggið sem gefur hugboð um valdakima Brussel.

Stjórnin þekkir ekki sína þjóð

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er í hverju málinu á fætur öðru í algerlega úr takti við þjóðina. Ríkisstjórnin vill inn í ESB, en ekki þjóðin; ríkisstjórnin vill stunda viðskipti við auðmenn sem þjóðin fyrirlítur; stjórnin vill gefast upp fyrir kröfum Breta og Hollendinga í Icesave-málinu en þjóðin berjast fyrir rétti sínum til nauðvarnar.

Hægt en örugglega festist í huga alþjóðar sú mynd af ríkisstjórn Jóhönnu að þar fari makráðugt hóglífisfólk sem stundar gæðingaspillingu og grillupólitík. 

Stjórnin býr ekki að pólitísku þreki til að ná frumkvæði heldur mun hún hrekjast fyrir vindum tækifærismennsku.