Samráðið gegn íslensku bönkunum

Seðlabankar í Evrópu, með þátttöku þess bandaríska, höfðu samráð um að skera á lánalínur til íslensku bankanna og gulltryggðu að Kaupþing, Glitnir og Landsbankinn myndu falla. Styrmir Gunnarsson heldur þessu fram í nýrri bók um hrunið.

Líkur eru að Styrmir hafi rétt fyrir sér. Íslensku bankarnir voru reknir af mönnum sem ekki kunnu undirstöðuatriði alls bankareksturs. Traust á fjármálastofnun þarf að vaxa í réttu hlutfalli við umsvifin. Íslensku bankastrákarnir voru svo einfaldir að halda vöxtur efnahagsreiknings væri upphaf og endir á bankarekstri. Ofgnótt af ódýru lánsfé skóp útrásina. Traust er ekki hægt að fá út á krít. 

Íslensku bankapiltarnir ýmist keyptu eða hótuðu sér til áhrifa á Íslandi. Erlendis komust þeir ekki upp með slíkar starfsaðferðir. Samráðið gegn íslensku bönkunum voru samantekin ráð heilbrigðrar skynsemi gegn kjánum með fullar hendur fjár en lítið rekstrarvit og ekkert siðvit.

Þjóðaratkvæði um Icesave

Icesave-frumvarp ríkisstjórnarinnar ætti að fara fyrir þjóðaratkvæði. Það getur gerst með tvennum hætti. Í fyrsta lagi að ríkisstjórnarmeirihlutinn ákveði að setja málið í þjóðaratkvæði. Í öðru lagi, láti ríkisstjórnin ekki segjast, að forsetinn synji frumvarpinu staðfestingar og fer það þá sjálfkrafa í þjóðaratkvæðagreiðslu - nema að ríkisstjórnin dragi það tilbaka.

Forseti Íslands synjaði fjölmiðlafrumvarpinu staðfestingar fyrir fimm árum. Rökin voru eftirfarandi

Því miður hefur skort samhljóminn sem þarf að vera milli þings og þjóðar í svo mikilvægu máli. Fjölmiðlarnir eru sá hornsteinn í lýðræðisskipan og menningu okkar Íslendinga að ekki er farsælt að varanlega verði djúp gjá milli þingvilja og þjóðarvilja. Slíka gjá þarf að brúa.

Skuldbindingarnar vegna Icesave eru drápsklyfjar komandi kynslóða. Forsetinn getur ekki neitað þjóð sinni sömu afgreiðslu og hann veitt Jóni Ásgeiri Jóhannessyni og Baugi fyrir fimm árum.

 

 

Forsætisráðherra er til

Möskvastærðin ákveðin í Brussel

Á morgun hittast sjávarútvegsráðherrar ESB-ríkjanna til að taka ákvarðanir um möskvastærð, leyfilega lágmarksstærð á lönduðum þorski og margt fleira sem lýtur að rekstri sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins. Ráðherrum þjóðríkjanna og framkvæmdastjórn ESB liggur á að klára málin sem liggja fyrir áður en Lissabon-sáttmálinn tekur gildi 1. desember næst komandi.

Ástæðan? Jú, málin eru nógu flókin eins og þau standa í dag. Hver þjóð er með sinn ,,innkaupalista" sem þarf að semja um við allar hinar þjóðirnar. Eftir 1. desember bætast 736 þingmenn Evrópuþingsins við sem mögulegir þátttakendur í hrossakaupum um sjávarútveg. Lissabon-sáttmálinn gerir ráð fyrir veigameiri hlutverki Evrópuþingsins við mótun sjávarútvegsstefnu.

Umsókn Samfylkingarinnar liggur í Brussel um að Íslendingar fari með fiskveiðistjórnun sína til Evrópusambandsins.

Hérer umfjöllun European Voice um fundinn á morgunn.

Icesave þarf að ræða fram að jólum - hið minnsta

Icesave-frumvarpið er bresk-hollensk blaut tuska framan í andlit þjóðarinnar og það er ríkisstjórnin sem heldur á og neitar að sleppa. Efnahagsleg rök, lagarök og siðferðisrök hníga öll í sömu átt. Ísland á að hafna afarkostum Breta og Hollendinga. Við eigum ekki að samþykkja að ábyrgðin á ónýtu regluverki Evrópusambandinu skuli eingöngu hvíla á öxlum Íslendinga.

Stjórnarandstaðan þarf að ræða Icesave fram að jólum, hið minnsta. Reynslan sýnir að hægt og sígandi rennur upp fyrir ríkisstjórninni að sumu má ekki játast.

Icesave-umræðan hafin