Betri er króna í hendi en tvær í útrás

Drambið í tilskrifi Sigurðar Einarssonar fallna Kaupþingsstjóra er engin tilviljun. Sigurði er fyrirmunað að sjá það sem allir viti bornir bankamenn vissu allan tímann: Kaupþing óx of hratt til að það gæti verið satt. Þess vegna var skuldatryggingarálagið í himinhæðum. Álit Sigurðar á gáfnafari vina sinna er ekki hátt. Bréfið er skrifað fyrir trúgjarna imba. Og þannig var útrásin; glærir gaurar með gommu af peningum.

Atlaga felldi íslenska kerfið

Auðmannaröksemdir gærdagsins

Þriggja mánaða starfsstjórn Vg og Samfylkingar ætlar að búa til pólitík þótt tíminn sé naumur. Og það er rökrétt - hagsýnir stjórnmálamenn reyna að gera mikið úr litlu. Á meðan enn standa yfir viðræður um væntanlega stjórn hefur tekist að svæla fram röksemdir sem ættaðar eru úr grárri forneskju, þ.e. fyrir bankahrun.

Í fjölmiðlum í dag hafa heyrst varnaðarorð um að skattur megi ekki vera vinnuletjandi. Viðskiptaráð og önnur verkfæri auðmanna munu líklega hamra á viðlíka sjónarmiðum næsta misserið. Auðmannaröksemdin er að skattur á óhóf og bruðl, fíflalega háar tekjur, séu vinnuletjandi. 

Almenningur borgar skatta og það fyrirkomulag hefur aldrei þótt vinnuletjandi. Það sama gildir vitanlega um alla aðra: Vinnuletjandi skattar eru ekki til nema hjá málpípum auðmanna.

Ef við, orðræðunnar vegna, föllumst á að til sé eitthvað sem heitir vinnuletjandi skattur er bráðnauðsynlegt að setja slíkan skatt á til að draga úr líkum á að annað bjánagengi rísi upp úr rústum bankanna og byrji á því að selja okkur gamla þvættinginn um að forríkir séu svo merkilegir að þeir eigi að njóta forgangs.