Reiknuð kreppa í Kastljósi

Í gær var í Kastljósi maður sem reiknaði út að ekki borgaði sig fyrir hann að standa í skilum með íbúðarlán. Í kvöld voru tveir sérfræðingar fengir til að leggja út af reiknisdæminu. Í dæminu í gær var teflt fram nokkrum forsendum um þróun verðbólgu og íbúðarverðs. Dæmi af þessu tagi eru háð forsendum, breytist forsendur þá verður útkoman önnur. Þar fyrir utan er erfitt að reikna í dæmi af þessu tagi sjálfsvirðingu sem óneitanlega bíður hnekki standi maður ekki í skilum.

 

Fjölmiðlar hafa frá bankahruninu fyrir tveim mánuðum verið á útopnu að finna áþreifanleg dæmi um kreppuna. Þegar fátt er um áþreifanleika er sniðugt að reikna kreppu. Forsendur fyrir framtíðinni eru aðeins forsendur, spár um hvað sé líklegt að gerist. Og af því fjölmiðlar eru forritaðir fyrir hverfulleika en ekki hversdagslíf er reynt að grípa á lofti verstu mögulegu framtíð.

Fyrir okkur sem dettur ekki annað í hug en að borga lán og standa undir skuldbindingum er eins og að horfa á fyrirbærasýningu í Englandi Viktoríutímabilsins þegar einhver, sem virðist með öllum mjalla, kemur fram í Ríkissjónvarpinu og reiknar sér ábata af því að standa ekki í skilum.

Er næsta sýning um það að hjón með fimm börn komi í sjónvarpsþátt og segjast ætla að skilja vegna þess að gagnvart skattinum sé það hagkvæmt? Kemur einhver og segist ætla að saga af sér fótinn til að fá örorkubætur? Óneitanlega gott sjónvarpsefni.

Reiknuð kreppa er andhverfan af útrásinni sem var reiknaður gróði. Hvorttveggja er hugarburður.