Þjóðfélag á hreyfingu

Mótmæli hér, borgarafundur þar, gagnrýnispistlar í blöðum og andmæli á netinu; almenningur á Íslandi lætur í sér heyra sem aldrei fyrr. Bankahrunið, krafan um makleg málagjöld og ótti vegna efnahagslegrar óvissu eru hvatar sem hreyfa við fólki. Þegar þjóðfélag fer á hreyfingu fara þeir líka á sjá sem vilja beita ólgunni fyrir vagn sinn.

Evrópusinnar reyndu að virkja mótmælendur í þágu málstaðarins og varð nokkuð ágengt í fyrstu. Heldur hefur dregið úr þeim byr sem Brusselskútan fékk í seglin fyrst eftir hrunið. Fólk sýndi ekki tiltrú á þeim sem lofuðu betri tíð með blóm í haga Evrópusambandsins.

Fyrsta alda mótmælanna krafðist þess að ráðamenn sættu ábyrgð. Davíð Oddsson Seðlabankastjóri var hentugt skotmark og fékk hann það óþvegið. Baugsmiðlar reru undir enda var búið í haginn fyrir andúð á Davíð í fjölmiðlafárinu fyrir fjórum árum. Þorsteinn Pálsson stýrir atlögunni að Davíð núna þegar Gunnar Smári Egilsson er fjarri. Næst voru það ráðherrar, einkum þeir yfir fjármálum og viðskiptum, sem áttu að taka pokann sinn. Þegar þeir sátu sem fastast var krafa um kosningar sett á oddinn. Vantraust á ríkisstjórnina var fellt á þingi og líkur á að slagorðið kosningar strax hverfi í bili.

Mótmælin eru þó ekki líkleg til að fjara út. Skriðþungi þeirra er orðinn of mikill. Aðventan er ekki heppileg til andófs en eftir svikalogn jólanna verður nægt eldsneyti í uppsteyt. Nýtt ár heilsar með auknu atvinnuleysi og vísitöluhækkun lána.

Ríkisstjórnin er í þröngri stöðu. Ofaná bankahrun bættist óeining milli ríkisstjórnarflokkanna. Í Samfylkingunni grefur um sig klíkumyndun vegna yfirvofandi forystukreppu.

Takist ríkisstjórninni ekki að móta trúverðuga stefnu til endurreisnar á næstu vikum verður Evrópustefnan ekki til umræðu á landsfundi Sjálfstæðisflokksins í febrúar heldur stefnuskrá fyrir vorkosningar.

Húsfyllir í Háskólabíói