Úr algleymi útrásar í algleymi ESB

Fyrirtæki, bankar, stjórnvöld og fjölmiðlar hlóðu undir útrásina sem átti að vera einskonar vegvísir fyrir framtíð Íslands. Útrásin var fjármögnuð með ódýru erlendu lánsfé og keyrð áfram af taumlausri græðgi. Blekkingin afhjúpaðist í bankahruninu. Núna á að selja Íslendingum aðra blekkingu.

Innganga í Evrópusambandið á að lækna helstu samfélagsmeinin á Íslandi. Rétt eins og útrásin átti að veita öllum auð og áhyggjulaust ævikvöld, gott ef ekki eilífan æskublóma líka.

Evrópusambandið er pólitísk bandalag meginlandsríkjanna sem eftir tvær heimsstyrjaldir vildu koma sér saman um fyrirkomulag er drægi úr hættunni á þeirri þriðju. Samþætting helstu efnahagsþátta var talin forsenda fyrir friðsamlegu samfélagi í álfunni.

Forræðishyggja óx í Evrópusambandinu og var hún rökrétt afleiðing af grunnforsendum samstarfsins; að tvinna saman efnahagslega hagsmuni aðildarríkjanna. Iðnríki með álíka innviði og sambærilegar hagsveiflur geta búið við sameiginlegt regluverk. Eftir því sem fjær dregur meginlandinu verður erfiðara fyrir þjóðríki að laga sig að stöðluðu gangverki Brussel.

Jaðarþjóðir Evrópu, s.s. Írland, Bretland og Svíþjóð hafa margvíslega fyrirvara á Evrópusambandinu. Jafnvel Danmörk, sem er útskagi Þýskalands, er ekki með myntsamstarfinu.

Forræðishyggjan í Brussel birtist í óvæginni valdapólitískri mynd árið 1970 þegar aðildarviðræður hófust við Breta, Dani, Íra og Norðmenn. Kortéri fyrir upphaf viðræðnanna var búin til sjávarútvegsstefna en hún hafði engin verið áður. Flumbrugangurinn var svo mikill að landbúnaðarstefna ESB var nánast afrituð og orðið sjávarútvegur settur í textann í stað landbúnaðar.

Þrátt fyrir hörmungarferli sjávarútvegsstefnunnar heldur Brussel ennþá í hana. Regluveldi eins og Evrópusambandið getur ekki látið af hendi vald sem það hefur einu sinni tekið sér.

Við eigum ekki að ganga Evrópusambandinu á hönd vegna þess að við eigum ekki heima þar. Við eigum ekki að framselja vald til Brussel vegna þess að þjóðin býr að þeirri reynslu að útlent vald hefur lítinn skilning á íslenskum aðstæðum.

Starfandi stjórnmálamenn á Íslandi ættu að hafa tvennt í huga. Í fyrsta lagi vorum við ekki öll með í útrásarvitleysunni og berum þar af leiðandi hvorki pólitíska né siðferðilega ábyrgð á henni. Í öðru lagi erum við ekki öll í áfalli og höfum ekki sagt skilið við dómgreind okkar. Þegar moldviðrinu slotar verður horft til stjórnmálamanna sem stóðu keikir og létu ekki bábiljur blekkja sig þótt raddsterkur kór kyrjaði þær.

Guðni vill skoða ESB-aðild